جنبش مهدوی 313

سلام خوش آمدید

 

دفتر خاطرات انقلاب را که ورق میزنیم در همان ماه های ابتدایی به یک روز تاریخی می رسیم؛ پنجم مرداد 1358؛ اینجا در تهران شاهد برگزاری اولین نماز جمعه هستیم و حقیقتا غوغایی به پاست؛ صدا در صدا می پیچد، آیت الله طالقانی در طنین شعار های انقلابی آماده ایراد خطبه می شود؛ از هر سو چشم بیندازیم خیل جمعیت خودنمایی می کند؛ آمار ها حاکی از آن است که حدود 3 میلیون نفر از سرتاسر شهر خود را رسانده اند تا از ادای این فریضه عبادی سیاسی بی نصیب نمانند...!

به دهه پنجم انقلاب باز گردیم. اوضاع و احوال حال حاضرمان کمی متفاوت شده؛ ما امروز شاهد نماز جمعه هایی هستیم به مراتب خلوت تر از گذشته که رنگ و بوی پرشکوه سالهای نخستین انقلاب را ندارد. چرا نماز جمعه های امروز که در ادبیات دینی از آن به مشهد عام (یعنی جایی که عامه مردم باید حضور پیدا کنند) تعبیر می شود به محافلی مبدل شده که کمبود جمعیت از معضلات اصلی آن است؛ تا جایی که رهبر انقلاب هم طی دیدارهای اخیر خود با ائمه جمعه ضمن اساس کار دانستن حضور مردم، این مسئله را مایه نگرانی برای آنها دانستند؟!

 روحانیت در ایران از دیرباز مرجعیت جامعه را بر عهده داشته و رهبر حرکت های عدالت خواهانه و نهضت های اصلاحی کشور بوده است. امام بزرگوار ما و سایر بزرگان انقلاب با حضور در میان مردم و معاشرت مستمر با آنان و به تبع آن درک نیاز ها و علایق و سلایق شان قرائتی نو از دین متناسب با فهم مردم آن زمان ارائه دادند که سرمنشا حرکتی تحول آفرین شد؛ انقلابی بزرگ به رهبری روحانیت در سال 57 بر علیه ساختار های ناعادلانه وضع موجود صورت گرفت و نظمی جدید بر پایه نظام امت و امامت و ولایت فقیه در ایران پایه ریزی شد.

می دانیم که در حال حاضر نماز جمعه یکی از مهم ترین نهاد های روحانیت در جامعه ایرانِ پس از انقلاب است. حال باید از خود بپرسیم ائمه جمعه که سردمداران نهاد روحانیت در ایران محسوب می شوند همانند گذشته چقدر با مردم زیست می کنند و آغازگر تحول اند؟ آیا در میان مردم حضور یافته و شنوای دردها و نیاز هایشان بوده اند یا میان خود و مردم نرده کشیده اند؟ آیا در خطبه های خود صدای مطالبات و اعتراضات مردم رنج کشیده را به گوش مسئولین می رسانند یا با بولتن خوانی و تکرار مکررات و بر شمردن مناسبت های هفته بلندگوی حاکمیت و دولت ها شده اند؟ آیا توده های مردم را علیه باند های مفسد اقتصادی بسیج می کنند یا با گشودن درهای دفاتر خود به روی اصحاب قدرت و ثروت خواسته یا ناخواسته حافظ منافع آنان شده اند؟! اینها سوالاتی است که پاسخ گفتن به آنها ما را در فهم برخی از دلایل خلوت شدن این روزهای نماز جمعه یاری می رساند. در حقیقت وقتی مردم حرف خود را در نماز جمعه پیدا نکنند به تدریج از  آن دور می شوند و آن گاه مشهد عام بودن نماز جمعه زیر سوال می رود.

از نگاه رهبر انقلاب ائمه جمعه مرجع حوائج مردمند و پیگیری مشکلات مردم وظیفه آنهاست؛ ایشان تاکید می کنند نفْس اینکه شما با چهره‌ی باز برخورد کنید و وقتی کسی به شما مراجعه میکند بفهمد که شما درد او را درک میکنید و به رنج او اهمّیّت میدهید، خود این برای او یک نوع شفاست...

همچنین از دیگر نکات مهم رهبر انقلاب این است که ائمه جمعه باید پدر معنوی جامعه باشند. ایشان به آنها توصیه می کنند که شاید به جوان انقلابی و جهادگر علاقه بیشتری داشته باشید اما  آن کسی که این جور نیست هم فرزند شماست و با همه باید پدرانه رفتار کنید. توصیه ای که نشان می دهد امام جمعه باید محل رجوع همه افکار و علایق و سلایق باشد. او باید تا حد امکان از اشتباهات فرزندانش در گذرد و با مهربانی و عطوفت سعی در اصلاح رفتار و کردار آنان داشته باشد. متاسفانه در سالهای اخیر شاهد آن هستیم که برخی ائمه جمعه با دسته دسته کردن مردم، ساخت دوگانه های کاذب نظیر اکثریت متدین-اکثریت عاصی و طرد کردن برخی گروه ها، میان خود و عامه مردم جدایی انداخته و نماینده طیف خاصی از جامعه شده اند.

در پایان درود می فرستیم بر روح پاک شهید آیت الله آل هاشم که قریب 7 سال برای فرزندانش در تبریز پدری کرد؛ بی دلیل نیست که او در طول این مدت، محبوب ترین شخصیت تبریز شد. مردمی بودن به معنای واقعی کلمه در او تجسم یافته بود. نرده میان مردم و مسئولین را برداشته بود. به صورت مستمر به مساجد، بازارها، دانشگاه ها، ورزشگاه ها و... سر می زد و فارغ از هر عقیده و سلیقه، شنوای مطالبات مردم بود. قبل از برگزاری نماز جمعه، افرادی از ادارات، سازمان ها، شهرداری و... را مسئول پاسخگویی به امور مردم کرده بود. از موفقیت دانشجویان در المپیاد های علمی، ورزشکاران در مسابقات ورزشی و هنرمندان در عرصه های هنری شخصا و حضورا تقدیر می کرد و نشان می داد که در نقش پدر معنوی شهر حواسش به همه مردم هست... باشد که به برکت خون این شهید مثل او در این جایگاه تکثیر شوند...

  • ۱ نظر
  • ۲۰ شهریور ۰۳ ، ۰۹:۳۲
  • محمدرضا دهایی

 

تاریخ زندگانی دنیا در خانه کوچک و محقر خویش از ابتدا میزبان سلطه گرانی بوده که انسان را گرگ انسان دانسته و روابط میان یکدیگر را بر اساس رقابت و حرص و کینه سامان داده اند. این جور آدم ها آنقدر بر سر قدرت و ثروت و منفعت بیشتر با یکدیگر می جنگند که دست آخر روی صاحب خانه را سیاه می کنند تا جایی که دنیا آرزو می کرد هیچگاه چنین موجوداتی را در پهنه گسترده خویش جای نمی داد.

در مقابل این موجودات اما، انسان هایی زاده شدند که رسالت خود را بر مبارزه با این نگاه و مختصات زندگی بنا نهادند. آنها تلاش کردند تا تاریخ را طور دیگری روایت کنند و دنیا را از شرمندگی درآورند. در میان خود رقابت بر سر قدرت و ثروت بیشتر را برانداختند و با پیروی از معبود خویش، رنگ عشق و مهر و محبت بر این دنیای تیره پاشیدند. در این نگاه حرص و طمع انسان نه برای خود که برای هم نوعان است و می شود مصداقی از آیه عزیز علیه ما عنتم حریص علیکم بالمومنین رئوف رحیم... نور حب خدا  چنان بر دل های آنان تابیده که برای غم و شادی بندگان خدا به تکاپو می افتند. هنگامی که غصه ای بر قلوب مومنان چیره گردد از آنچه دارند می گذرند تا مسرت را جایگزین سازند؛ تا جایی که حتی از بزرگ ترین سرمایه وجودی یعنی جان خویش می گذرند تا که سرانجام به لقای معشوق حقیقی دست یابند.

اینها قصه نبود بلکه حکایت آشنای این روزها از دلیر مردان و زنانی است که در فلسطین با نثار خون خویش در راه آرمان الهی، حق مظلوم را مطالبه می کنند.  از همین خون هاست که اراده ها خلق می شود و همانا اراده ای که از خون های بر زمین ریخته مظلوم ولادت یافته باشد شب و روزش وقف مبارزه با ظالم است. راستش را بخواهید سلطه گران صهیونیست هیچ وقت محاسبه این قسمت ماجرا را نمی کنند. آنها خون بر زمین ریخته شده را پایان درگیری دانسته و با کشتن زن و مرد و کودک و کاهش کمیت مبارزان به دنبال هموار ساختن راه پیروزی هستند. القصه دل شان به ابزار های پیشرفته جنگی گرم است و بدین منظور بود که  فاتحانه رجز نابودی حماس و کوچ دادن اجباری هزاران فلسطینی می خواندند. غافل از آنکه من جاء بالحسنه فله عشر امثالها؛ از هر جانی که در راه خیر فدا می شود ده جان دیگر زاده می شود. این جنگ، جنگ اراده هاست نه جنگ عدد و کمیت که با عقل حسابگرانه قابل پیش بینی باشد.  ما این روایت از فلسطینیان را فقط نشنیده ایم بلکه چشیده ایم؛ مگر یادمان رفته روزی که صدام نیز با دلگرمی به ابزار های ظاهری قدرت وعده فتح سه روزه تهران داد اما مومنین به تاسی از ارباب شان سیدالشهدا  جان خویش را در راه لقای الهی فدا نموده و صدام را در تصرف یک وجب از خاک میهن ناکام گذاشتند. و همانا آنها مصداقی از عبارت زیارت اربعین شدند که بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهاله و حیرت الضلاله؛ که نشان می دهد خاستگاه مبارزات ما جائیست در کربلا و روز عاشورا...

 

یادداشت نویسنده - منتشر شده در شماره 297 نشریه فتح :

لینک نشریه

  • ۱ نظر
  • ۲۴ مرداد ۰۳ ، ۲۱:۲۱
  • محمدرضا دهایی

تاریخ

 

چند روز پیش بود که تهوع حاصل از وخامت احوال غده سرطانی اسرائیل، نتانیاهو را بر آن داشت تا باری دیگر خوی تغلبانه صهیونیستی را قی کند. او با لحنی غرور آمیز به زیر پا گذاشتن توافق اسلو و ۳۰ سال جلوگیری از تشکیل کشور فلسطینی افتخار کرده و اذعان داشت که "هرگز اجازه حق حاکمیت به فلسطینی ها نخواهد داد." بی اغراق نیست که این اظهارات را باید به عنوان نقطه عطفی از سرگذشت درگیری فلسطین و اسرائیل در حافظه تاریخی جهان ثبت و ضبط کنیم. او دارد چند صباحی جیک جیک مستانه سر می‌دهد لکن مهم این است که جهل او نسبت به روی دیگر سکه موجب شده تا ناخواسته با این مواضع در جهت حمایت از جبهه حق قدم برداشته باشد.


از چه سخن می گوئیم؟ ماجرا این است که دروغ گو کم حافظه است. گویی که نتانیاهو فراموش کرده تا چندی پیش رسانه های اسرائیل و متحدانش، متفق القول تلاش می کردند تا جریانی را در فضای افکار عمومی بر علیه حماس راه اندازی نموده و ضمن تروریستی خواندن این گروه، آنان را به جنگ طلبی محکوم کنند. از کشتار و آزار و اذیت زنان و کودکان اسرائیل به دست حماس افسانه ها سراییدند و از طریق شبیه سازی آنان با داعش سعی در برانگیختن احساسات به نفع خود نمودند. اکنون حکمت اینکه چرا سالهاست حماس و دیگر گروه های فلسطینی تنها راه حل پایان درگیری را جهاد و مبارزه تعریف می کنند کاملا مبرهن است. چرا که صهیونیسم ذاتا شهوت غلبه بر سایرین دارد و تا زمانی که رویای نیل تا فرات را محقق نکند ارضا نخواهد شد. در مسیر دست یافتن به این هدف، گاه با سلاح زور خون بی گناهان را می‌ریزد و گاه با سلاح تزویر صلح می‌کند و چند صباحی بعد آنرا طلبکارانه زیر پا می‌گذارد که شاهد مثالش در جمله اخیر نتانیاهو دیده می‌شود. خب چرا در میان این رسانه های سوگیر و مزوّر کسی نیست که این رفتار را جنگ طلبانه بخواند؟؟ بگذارید ما به آنها یاد دهیم که سیر حقیقی روایتی که آنرا باژگونه کرده اند باید چگونه باشد تا شاید هدایت شوند! ابتدا برویم به ۱۹۹۳؛ جایی که پس از چند سال جنگ و درگیری، یاسر عرفات که رهبر سیاسی فلسطین است به ندای صلح لبیک گفته و آماده مذاکره با طرف اسرائیلی می شود؛ درست و غلطش بماند برای بعد اما در هرحال توافق اسلو تنظیم شد و طرفین به خیال خود مشمول امتیازاتی شدند و به پاس این مثلا دستاورد بزرگ برای بشریت جایزه صلح نوبل ارزانی عرفات، پرز و رابین می‌شود. مردم فلسطین شادان از توافق به عمل آمده منتظر زندگانی آرام و بی دغدغه در آینده ای نزدیک اند. کودکان قرار است دیگر به جای سنگ، اسباب بازی در دست بگیرند و مادران عاشقانه قد کشیدن فرزندانشان را نظاره کنند... به ۲۰۲۳ بیاییم؛ پس از کشتار بیش از ۲۰ هزار انسان و آواره نمودن ۲ میلیون نفر که حسرت یک زندگی معمولی را به دل فلسطنیان می‌گذارد، نتانیاهو در جایگاه بازیگر نقش اول صهیونیست ها پشت تریبون قرار گرفته، بادی در گلو می‌اندازد و ۳۰ سال جلوگیری از اجرایی شدن توافق صلح را به خود نسبت می‌دهد و به این کار افتخار نیز می‌کند! خب مگر جنگ طلبی مفهومی جز این دارد که زبان رسانه های مفت خور غربی در هنگام بار کردنش بر صهیونیستها الکن می‌ماند؟؟ و اکنون با این وصف شما انتظار دارید که فلسطنیان در برابر این بدعهدان چه کنند؟ تسلیم شوند و صلح کنند و به خواسته های بی پایان شان تن در دهند تا جنگ طلب لقب نگیرند؟ یا عقل سلیم حکم می کند که باید در برابر زیاده خواهی و برتری جوییِ این شر مطلق ایستاد، مبارزه کرد و ریشه هایش را قطع نمود؟


و اما بعد... خذو الحق من اهل الباطل؛ غیر از افکار عمومی، این سخنان نتانیاهو خاصتا برای امت اسلام که طرف اصلی درگیر با اسرائیل هست نیز روشنگرانه است! اینکه ایده "صلح و تشکیل دو دولت مستقل در سرزمین فلسطینیان که اذهان ساده اندیش برخی سردمداران عرب و روشنفکرین اسلام را فریفته سرابی از حقیقت است و تا آزادسازی کامل این سرزمین نباید از اسلحه وداع نمود" کلام حقی است که در پس پرده کلام نتانیاهو کاملا مشهود است. در این کلاس درس که داعیه داران آرمان فلسطین نقش دانش آموز را بر عهده گرفته اند، نتانیاهو در حکم آموزگاری است که سالها مبارزه عقیم یاسر عرفات و توافق پوچ اسلو را به عنوان عبرت تاریخ برای آنان تدریس می‌کند. الا ای حال نکته مهم و البته تلخ ماجرا این است که آموزه های تاریخی اساسا فرّار است و اگر تمرین و تکرار نشود به دست فراموشی سپرده خواهد شد. اکنون وظیفه دستگاه تبلیغاتی و رسانه ای ایران که خود را سردمدار این جبهه می‌داند این است که محتوای این کلاس درس را چند ده بار با هم کلاسی هایش در جبهه مقاومت مرور کرده و ایضا در گوش خوانین عرب که سنگی بر سر راه مجاهدان اند فریادش کند گرچه این منافقان مصداق صُمُّۢ بُکۡمٌ عُمۡیٞ فَهُمۡ لَا یَرۡجِعُونَ اند

 

یادداشت نویسنده - منتشر شده در شماره 281 نشریه فتح :

لینک نشریه

  • محمدرضا دهایی

حسن روح الامین

اثر حسن روح الامین

  • ۱ نظر
  • ۰۵ مرداد ۰۲ ، ۰۹:۵۷
  • محمدرضا دهایی

بهشتی

 

نام و تصویرش که نه، ولی آراء و سیره اش غریب است؛

وی همچنان مظلوم است...

  • محمدرضا دهایی

امام ره

 

امام پیش از آنکه رهبر جامعه باشد رهبر نفس خودش بود؛

پیش از آنکه در جامعه انقلاب کند در دل و جان خودش انقلاب کرد؛

پیش از آنکه در روح جامعه تحول ایجاد کند در روح خودش تحول ایجاد کرد؛

این عطش ناشی از دغدغه های اجتماعی ما را از خود غافل ساخته است؛ همین می شود که علیرغم نیت های پاک خدایی تدریجا از مسیر حق منحرف می گردیم؛ برای خمینی وار زیستن به خویشتن نگریستن یک اصل اساسی واجب است...

  • ۰ نظر
  • ۱۵ خرداد ۰۲ ، ۰۰:۴۱
  • محمدرضا دهایی

ظهور

 

چه روزها که یک به یک غروب شد، نیامدی
چه بغض ها که در گلو رسوب شد، نیامدی

خلیل آتشین سخن، تبر به دوش بت شکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد، نیامدی

برای ما که خسته ایم و دلشکسته ایم ، نه
ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی!

تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام
دوباره صبح، ظهر، نه، غروب شد نیامدی...

 

مهدی جهاندار

  • ۱ نظر
  • ۱۶ اسفند ۰۱ ، ۱۶:۴۰
  • محمدرضا دهایی

ناصری

 

یکی از توصیه هایی که آیت الله ناصری می فرمودن این بود که قبل از شروع غذا، دعای سلامتی امام زمان رو بخونیم تا به صورت که فرهنگ گسترش پیدا بکنه و یاد امام زمان فراگیر بشه...

 

  • ۰ نظر
  • ۱۵ اسفند ۰۱ ، ۱۰:۱۰
  • محمدرضا دهایی

انقلاب ۵۷

 

معتقدم نهضت انقلاب ۵۷ اسلام را احیا کرد و از درون مسجد و کنج خانه ها به عرصه اجتماع و حکمرانی کشاند و رکود و خمودگی مسلمانان را که ناشی از سرکوب چندین قرن استعمار بود به جوش و خروش علیه ظلم مستکبرین تبدیل کرد. در مبانی فکری نهضت، امر ظهور با رکود دسته جمعی شیعیان و دعای صرف محقق نمی‌شود بلکه دعا برای ظهور باید سر منشا حرکت باشد؛ چون فلسفه دعا اساسا همین است.

ما مسلمانیم به اسلام خمینی از آن جهت که اسلام علی را زنده کرد نه آنکه شعبه ای دیگر از اسلام تاسیس نموده باشد؛ و البته مبارزه در نهضت خمینی با انقلاب تمام نمی شود بلکه انقلاب شروع مبارزه است، اینکه این انقلاب در عمل چقدر موفق بوده به تک تک اعضای جامعه ای بستگی دارد که خودشان سازنده سرنوشت اجتماعی خویش هستند. در ایام دهه فجر خیلی مهمتر از برپایی جشن ها باید نگاهی انداخت به نقاط ضعف این سالها و طرحی نو در انداخت برای اصلاحش؛ تا دستاوردی باشد برای گرامیداشت این روزهای حقیقتا بزرگ تاریخ ایران...

  • محمدرضا دهایی

عهههد

 

خوشحالم که بعد از مدت ها توفیقی شد تا چند خطی کوتاه بنویسم و شاید آغازی باشد برای مطالب آینده... این را بدانید که اگر سرنوشت می خواهید دعای عهد را فراموش نکنید، می‌گویند حضرت امام در اواخر عمرشان توصیه شان این بود که صبح ها سعی کن این دعا را بخوانی چون در سرنوشت دخالت دارد... حکمتش را نمی دانم اما خب سرنوشت محبوب خیلی از ماها شاید ظهور باشد و دیدن حضرت یار و صدالبته کمال غایی و نهایی مان که به تبع آن حاصل می‌شود... و شاید آن عهد هایی که با اللهم انی اجدد لها شروع می‌شود ما را در مسیر تازه ای قرار می دهد که تحرک در آن، دستیابی به بهترین سرنوشت را تضمین می‌کند

  • محمدرضا دهایی

غدییییر

 

عن ابن‌عباس: قال رسول اللّه صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله:

 

أنَا المُنْذِرُ وَعَلیٌّ هادِی ــ و أشارَ بِیَدِهِ إلی عَلِیٍّ ــ وَ قالَ: بِکَ یَهْتَدِی الْمُهْتَدُونَ؛

 

ابن‌عباس از رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله روایت کرده که آن سرور فرمود: من بیم‌دهنده‌ام و علی هدایت‌کننده ـ و با دستش به علی علیه السّلام اشاره کرده، فرمودند: به‌واسطه تو هدایت‌شوندگان راه می‌یابند و هدایت می‌شوند. 

 

2 روز تا عید غدیر... 

  • محمدرضا دهایی

 

قال رسول اللّه صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله:


لَوْ أنَّ عَبْداً عَبَد اللهَ مِثْلَ ما قامَ نُوحٌ فی قَوْمِهِ، وَکانَ لَهُ مِثْلُ اُحُدٍ ذَهَباً فَأنْفَقَهُ فی سَبیلِ اللّهِ، وَ مُدَّ فی عُمْرِهِ حَتّی یَحُجَّ ألْفَ عام عَلی قَدَمَیْهِ، ثُمَّ قُتِلَ بَیْنَ الصّفا والْمَرْوَةِ مَظْلُوماً، ثمَّ لَمْ‌یُوالِکَ یاعَلِیٌ، لَمْ‌یَشُمَّ‌ رائِحَةَ الجَنّةَ وَلَمْ‌یَدْخُلْها؛

هرگاه بنده‌ای خدا را به‌مدت عمر نوح که میان قومش قیام کرد [نهصد و پنجاه سال] به عبادت خدا بپردازد، و به‌مقدار کوه احد طلا داشته باشد و در راه خدا انفاق کند، و (به‌فرض) به‌قدری عمر کند تا بتواند با پای پیاده هزار سال حج به‌جای آورد، و بعد (در بهترین مکان) بین صفا و مروه به‌ناحق کشته شود، اما ولایت تو را قبول نداشته باشد بوی بهشت به مشام او نمی‌رسد و داخل آن نمی‌شود.

 

4 روز تا عید غدیر...

  • محمدرضا دهایی

 

خدای ابراهیم نمی خواهد 

اسماعیل ها کشته شوند...

او می خواهد ابراهیم ها

آزاد شوند...

استاد علی صفایی حائری

 

عید سعید قربان مبارک 

  • محمدرضا دهایی

عرفه1

 

در عرفه چه میخوانیم؟ امام در این دعای پر از معرفت ابتدائا از برای همه اعضا و جوارحش خدا را سپاس میگوید؛ لحمی ، شهوی ، دمی ، مفاصلی ، اناملی و ... پس از این شکر نوبت به یک دعا میرسد؛ متعنی بجوارحی یعنی که خدایا توفیق بده تا از این جوارح بهترین استفاده را بکنم. یک ماه نمی گذرد که این دعا مستجاب می شود و تمام این اعضا و جوارح در راه هدف الهی هدیه می شود. آنچه در مقاتل درباره جنایاتی که علیه امام رخ داد میخوانیم حاکی از همین مسئله است که ایشان همه جوارح خود را برای حفظ اسلام فدا کرد

  • محمدرضا دهایی

امام باقر1

 

حضرت امام باقر (علیه السلام) می فرمایند :

 

اِستَشِر فی أمرِک الَّذینَ یخشَونَ اللَّهَ

در کار خود، [فقط] با کسانى مشورت کن که از خدا می ‏ترسند

تحف العقول، ص ۲۹۳

 

http://s4.picofile.com/file/7759641498/aksgif_ir_1522.gif

  • محمدرضا دهایی
جنبش مهدوی 313

این وبلاگ برای خشنودی و رضایت حضرت مهدی (عج) تاسیس شد. باشد که مورد عنایت ایشان قرار گیرد و مفید فایده باشد. انشاءالله

تبلیغات
Blog.ir بلاگ، رسانه متخصصین و اهل قلم، استفاده آسان از امکانات وبلاگ نویسی حرفه‌ای، در محیطی نوین، امن و پایدار bayanbox.ir صندوق بیان - تجربه‌ای متفاوت در نشر و نگهداری فایل‌ها، ۳ گیگا بایت فضای پیشرفته رایگان Bayan.ir - بیان، پیشرو در فناوری‌های فضای مجازی ایران