دفتر خاطرات انقلاب را که ورق میزنیم در همان ماه های ابتدایی به یک روز تاریخی می رسیم؛ پنجم مرداد 1358؛ اینجا در تهران شاهد برگزاری اولین نماز جمعه هستیم و حقیقتا غوغایی به پاست؛ صدا در صدا می پیچد، آیت الله طالقانی در طنین شعار های انقلابی آماده ایراد خطبه می شود؛ از هر سو چشم بیندازیم خیل جمعیت خودنمایی می کند؛ آمار ها حاکی از آن است که حدود 3 میلیون نفر از سرتاسر شهر خود را رسانده اند تا از ادای این فریضه عبادی سیاسی بی نصیب نمانند...!
به دهه پنجم انقلاب باز گردیم. اوضاع و احوال حال حاضرمان کمی متفاوت شده؛ ما امروز شاهد نماز جمعه هایی هستیم به مراتب خلوت تر از گذشته که رنگ و بوی پرشکوه سالهای نخستین انقلاب را ندارد. چرا نماز جمعه های امروز که در ادبیات دینی از آن به مشهد عام (یعنی جایی که عامه مردم باید حضور پیدا کنند) تعبیر می شود به محافلی مبدل شده که کمبود جمعیت از معضلات اصلی آن است؛ تا جایی که رهبر انقلاب هم طی دیدارهای اخیر خود با ائمه جمعه ضمن اساس کار دانستن حضور مردم، این مسئله را مایه نگرانی برای آنها دانستند؟!
روحانیت در ایران از دیرباز مرجعیت جامعه را بر عهده داشته و رهبر حرکت های عدالت خواهانه و نهضت های اصلاحی کشور بوده است. امام بزرگوار ما و سایر بزرگان انقلاب با حضور در میان مردم و معاشرت مستمر با آنان و به تبع آن درک نیاز ها و علایق و سلایق شان قرائتی نو از دین متناسب با فهم مردم آن زمان ارائه دادند که سرمنشا حرکتی تحول آفرین شد؛ انقلابی بزرگ به رهبری روحانیت در سال 57 بر علیه ساختار های ناعادلانه وضع موجود صورت گرفت و نظمی جدید بر پایه نظام امت و امامت و ولایت فقیه در ایران پایه ریزی شد.
می دانیم که در حال حاضر نماز جمعه یکی از مهم ترین نهاد های روحانیت در جامعه ایرانِ پس از انقلاب است. حال باید از خود بپرسیم ائمه جمعه که سردمداران نهاد روحانیت در ایران محسوب می شوند همانند گذشته چقدر با مردم زیست می کنند و آغازگر تحول اند؟ آیا در میان مردم حضور یافته و شنوای دردها و نیاز هایشان بوده اند یا میان خود و مردم نرده کشیده اند؟ آیا در خطبه های خود صدای مطالبات و اعتراضات مردم رنج کشیده را به گوش مسئولین می رسانند یا با بولتن خوانی و تکرار مکررات و بر شمردن مناسبت های هفته بلندگوی حاکمیت و دولت ها شده اند؟ آیا توده های مردم را علیه باند های مفسد اقتصادی بسیج می کنند یا با گشودن درهای دفاتر خود به روی اصحاب قدرت و ثروت خواسته یا ناخواسته حافظ منافع آنان شده اند؟! اینها سوالاتی است که پاسخ گفتن به آنها ما را در فهم برخی از دلایل خلوت شدن این روزهای نماز جمعه یاری می رساند. در حقیقت وقتی مردم حرف خود را در نماز جمعه پیدا نکنند به تدریج از آن دور می شوند و آن گاه مشهد عام بودن نماز جمعه زیر سوال می رود.
از نگاه رهبر انقلاب ائمه جمعه مرجع حوائج مردمند و پیگیری مشکلات مردم وظیفه آنهاست؛ ایشان تاکید می کنند نفْس اینکه شما با چهره‌ی باز برخورد کنید و وقتی کسی به شما مراجعه میکند بفهمد که شما درد او را درک میکنید و به رنج او اهمّیّت میدهید، خود این برای او یک نوع شفاست...
همچنین از دیگر نکات مهم رهبر انقلاب این است که ائمه جمعه باید پدر معنوی جامعه باشند. ایشان به آنها توصیه می کنند که شاید به جوان انقلابی و جهادگر علاقه بیشتری داشته باشید اما آن کسی که این جور نیست هم فرزند شماست و با همه باید پدرانه رفتار کنید. توصیه ای که نشان می دهد امام جمعه باید محل رجوع همه افکار و علایق و سلایق باشد. او باید تا حد امکان از اشتباهات فرزندانش در گذرد و با مهربانی و عطوفت سعی در اصلاح رفتار و کردار آنان داشته باشد. متاسفانه در سالهای اخیر شاهد آن هستیم که برخی ائمه جمعه با دسته دسته کردن مردم، ساخت دوگانه های کاذب نظیر اکثریت متدین-اکثریت عاصی و طرد کردن برخی گروه ها، میان خود و عامه مردم جدایی انداخته و نماینده طیف خاصی از جامعه شده اند.
در پایان درود می فرستیم بر روح پاک شهید آیت الله آل هاشم که قریب 7 سال برای فرزندانش در تبریز پدری کرد؛ بی دلیل نیست که او در طول این مدت، محبوب ترین شخصیت تبریز شد. مردمی بودن به معنای واقعی کلمه در او تجسم یافته بود. نرده میان مردم و مسئولین را برداشته بود. به صورت مستمر به مساجد، بازارها، دانشگاه ها، ورزشگاه ها و... سر می زد و فارغ از هر عقیده و سلیقه، شنوای مطالبات مردم بود. قبل از برگزاری نماز جمعه، افرادی از ادارات، سازمان ها، شهرداری و... را مسئول پاسخگویی به امور مردم کرده بود. از موفقیت دانشجویان در المپیاد های علمی، ورزشکاران در مسابقات ورزشی و هنرمندان در عرصه های هنری شخصا و حضورا تقدیر می کرد و نشان می داد که در نقش پدر معنوی شهر حواسش به همه مردم هست... باشد که به برکت خون این شهید مثل او در این جایگاه تکثیر شوند...
- ۱ نظر
- ۲۰ شهریور ۰۳ ، ۰۹:۳۲
