چند روز پیش بود که تهوع حاصل از وخامت احوال غده سرطانی اسرائیل، نتانیاهو را بر آن داشت تا باری دیگر خوی تغلبانه صهیونیستی را قی کند. او با لحنی غرور آمیز به زیر پا گذاشتن توافق اسلو و ۳۰ سال جلوگیری از تشکیل کشور فلسطینی افتخار کرده و اذعان داشت که "هرگز اجازه حق حاکمیت به فلسطینی ها نخواهد داد." بی اغراق نیست که این اظهارات را باید به عنوان نقطه عطفی از سرگذشت درگیری فلسطین و اسرائیل در حافظه تاریخی جهان ثبت و ضبط کنیم. او دارد چند صباحی جیک جیک مستانه سر می‌دهد لکن مهم این است که جهل او نسبت به روی دیگر سکه موجب شده تا ناخواسته با این مواضع در جهت حمایت از جبهه حق قدم برداشته باشد.
از چه سخن می گوئیم؟ ماجرا این است که دروغ گو کم حافظه است. گویی که نتانیاهو فراموش کرده تا چندی پیش رسانه های اسرائیل و متحدانش، متفق القول تلاش می کردند تا جریانی را در فضای افکار عمومی بر علیه حماس راه اندازی نموده و ضمن تروریستی خواندن این گروه، آنان را به جنگ طلبی محکوم کنند. از کشتار و آزار و اذیت زنان و کودکان اسرائیل به دست حماس افسانه ها سراییدند و از طریق شبیه سازی آنان با داعش سعی در برانگیختن احساسات به نفع خود نمودند. اکنون حکمت اینکه چرا سالهاست حماس و دیگر گروه های فلسطینی تنها راه حل پایان درگیری را جهاد و مبارزه تعریف می کنند کاملا مبرهن است. چرا که صهیونیسم ذاتا شهوت غلبه بر سایرین دارد و تا زمانی که رویای نیل تا فرات را محقق نکند ارضا نخواهد شد. در مسیر دست یافتن به این هدف، گاه با سلاح زور خون بی گناهان را می‌ریزد و گاه با سلاح تزویر صلح میکند و چند صباحی بعد آنرا طلبکارانه زیر پا می‌گذارد که شاهد مثالش در جمله اخیر نتانیاهو دیده می‌شود. خب چرا در میان این رسانه های سوگیر و مزوّر کسی نیست که این رفتار را جنگ طلبانه بخواند؟؟ بگذارید ما به آنها یاد دهیم که سیر حقیقی روایتی که آنرا باژگونه کرده اند باید چگونه باشد تا شاید هدایت شوند! ابتدا برویم به ۱۹۹۳؛ جایی که پس از چند سال جنگ و درگیری، یاسر عرفات که رهبر سیاسی فلسطین است به ندای صلح لبیک گفته و آماده مذاکره با طرف اسرائیلی می شود؛ درست و غلطش بماند برای بعد اما در هرحال توافق اسلو تنظیم شد و طرفین به خیال خود مشمول امتیازاتی شدند و به پاس این مثلا دستاورد بزرگ برای بشریت جایزه صلح نوبل ارزانی عرفات، پرز و رابین می‌شود. مردم فلسطین شادان از توافق به عمل آمده منتظر زندگانی آرام و بی دغدغه در آینده ای نزدیک اند. کودکان قرار است دیگر به جای سنگ، اسباب بازی در دست بگیرند و مادران عاشقانه قد کشیدن فرزندانشان را نظاره کنند... به ۲۰۲۳ بیاییم؛ پس از کشتار بیش از ۲۰ هزار انسان و آواره نمودن ۲ میلیون نفر که حسرت یک زندگی معمولی را به دل فلسطنیان می‌گذارد، نتانیاهو در جایگاه بازیگر نقش اول صهیونیست ها پشت تریبون قرار گرفته، بادی در گلو می‌اندازد و ۳۰ سال جلوگیری از اجرایی شدن توافق صلح را به خود نسبت می‌دهد و به این کار افتخار نیز میکند! خب مگر جنگ طلبی مفهومی جز این دارد که زبان رسانه های مفت خور غربی در هنگام بار کردنش بر صهیونیستها الکن می‌ماند؟؟ و اکنون با این وصف شما انتظار دارید که فلسطنیان در برابر این بدعهدان چه کنند؟ تسلیم شوند و صلح کنند و به خواسته های بی پایان شان تن در دهند تا جنگ طلب لقب نگیرند؟ یا عقل سلیم حکم می کند که باید در برابر زیاده خواهی و برتری جوییِ این شر مطلق ایستاد، مبارزه کرد و ریشه هایش را قطع نمود؟
و اما بعد... خذو الحق من اهل الباطل؛ غیر از افکار عمومی، این سخنان نتانیاهو خاصتا برای امت اسلام که طرف اصلی درگیر با اسرائیل هست نیز روشنگرانه است! اینکه ایده "صلح و تشکیل دو دولت مستقل در سرزمین فلسطینیان که اذهان ساده اندیش برخی سردمداران عرب و روشنفکرین اسلام را فریفته سرابی از حقیقت است و تا آزادسازی کامل این سرزمین نباید از اسلحه وداع نمود" کلام حقی است که در پس پرده کلام نتانیاهو کاملا مشهود است. در این کلاس درس که داعیه داران آرمان فلسطین نقش دانش آموز را بر عهده گرفته اند، نتانیاهو در حکم آموزگاری است که سالها مبارزه عقیم یاسر عرفات و توافق پوچ اسلو را به عنوان عبرت تاریخ برای آنان تدریس میکند. الا ای حال نکته مهم و البته تلخ ماجرا این است که آموزه های تاریخی اساسا فرّار است و اگر تمرین و تکرار نشود به دست فراموشی سپرده خواهد شد. اکنون وظیفه دستگاه تبلیغاتی و رسانه ای ایران که خود را سردمدار این جبهه می‌داند این است که محتوای این کلاس درس را چند ده بار با هم کلاسی هایش در جبهه مقاومت مرور کرده و ایضا در گوش خوانین عرب که سنگی بر سر راه مجاهدان اند فریادش کند گرچه این منافقان مصداق صُمُّۢ بُکۡمٌ عُمۡیٞ فَهُمۡ لَا یَرۡجِعُونَ اند
یادداشت نویسنده - منتشر شده در شماره 281 نشریه فتح :
- ۱ نظر
- ۱۷ دی ۰۲ ، ۰۸:۳۲
