امام پیش از آنکه رهبر جامعه باشد رهبر نفس خودش بود؛
پیش از آنکه در جامعه انقلاب کند در دل و جان خودش انقلاب کرد؛
پیش از آنکه در روح جامعه تحول ایجاد کند در روح خودش تحول ایجاد کرد؛
این عطش ناشی از دغدغه های اجتماعی ما را از خود غافل ساخته است؛ همین می شود که علیرغم نیت های پاک خدایی تدریجا از مسیر حق منحرف می گردیم؛ برای خمینی وار زیستن به خویشتن نگریستن یک اصل اساسی واجب است...
چه روزها که یک به یک غروب شد، نیامدی
چه بغض ها که در گلو رسوب شد، نیامدی
خلیل آتشین سخن، تبر به دوش بت شکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد، نیامدی
برای ما که خسته ایم و دلشکسته ایم ، نه
ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی!
تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام
دوباره صبح، ظهر، نه، غروب شد نیامدی...
مهدی جهاندار
یکی از توصیه هایی که آیت الله ناصری می فرمودن این بود که قبل از شروع غذا، دعای سلامتی امام زمان رو بخونیم تا به صورت که فرهنگ گسترش پیدا بکنه و یاد امام زمان فراگیر بشه...
خوشحالم که بعد از مدت ها توفیقی شد تا چند خطی کوتاه بنویسم و شاید آغازی باشد برای مطالب آینده... این را بدانید که اگر سرنوشت می خواهید دعای عهد را فراموش نکنید، می‌گویند حضرت امام در اواخر عمرشان توصیه شان این بود که صبح ها سعی کن این دعا را بخوانی چون در سرنوشت دخالت دارد... حکمتش را نمی دانم اما خب سرنوشت محبوب خیلی از ماها شاید ظهور باشد و دیدن حضرت یار و صدالبته کمال غایی و نهایی مان که به تبع آن حاصل می‌شود... و شاید آن عهد هایی که با اللهم انی اجدد لها شروع می‌شود ما را در مسیر تازه ای قرار می دهد که تحرک در آن، دستیابی به بهترین سرنوشت را تضمین میکند
هشتگ سلام یا مهدی رو در توییتر چک میکردم ، دیدم یه کاربر عرب یه کلیپ از این سرود رو گذاشته و نوشته :
ایران با عفت و معنویت در کشورهامون نفوذ میکنه و غرب با گناه و فساد
امروز همخوانی سرود سلام فرمانده در کشور های مختلف دنیا نشان میدهد که ایران در محدوده جغرافیایی خویش محصور نیست، بلکه حرکت اجتماعی سلام فرمانده که نمود کاملی از اسلام سیاسی بود فراتر از مرز های جغرافیایی ایران قلوب مردم را به سمت خویش جذب می کند. هند، نیجریه ، سوریه ، روسیه ، میانمار ، تانزانیا ، لبنان ، ترکیه ، افغانستان ، انگلیس ، بحرین و ... تا کنون نام امام زمانشان را در جای جای میهنشان طنین انداز کرده اند. و آنچه زیبا نمود پیدا میکند وحدت ملل گوناگون با زبان و نژاد و رنگ های متفاوت ذیل ایدئولوژی مهدوی و کنار گذاشتن اختلافات است؛ همانا نسخه نهایی نجات بخش بشر جز این نیست...
شهید بهشتی می گوید بهترین کاری که می شود برای مهدی فاطمه انجام داد این است که جامعه ای نمونه بسازیم ، اون رو به همه عالم نشون بدیم و بگوییم اگر آقا بیاید اینگونه می شود. این حرکت افکار عمومی را به سمت ظهور و طلب منجی سوق میدهد و زمینه را برای دولت کریمه حضرت مهدی فراهم خواهد کرد. در این شرایط اما هستند مسئولینی که اساسا با این آرمان ها و ادبیات بیگانه اند و در هرحال انقلاب از اینها بیشترین ضربه را خورده است، چپ و راست هم ندارد، هرکسی با هر خط حزبی و در هر جایگاهی اگر لحظه ای از این آرمان سرنوشت ساز فاصله بگیرد مایه خسران مبین است. و بی دلیل نبود که امام می گوید مسئولینی که به فکر تشکیل حکومت حضرت مهدی نباشند خائن و خطرسازند. برخی مان هرروز شعار میدهیم خدایا تا انقلاب مهدی از نهضت خمینی محافظت بفرما؛ بدین معنا که ما این نهضت را و این حرکت اجتماعی را به راه انداختیم و از آن پاسداری میکنیم تا به انقلاب مهدی برسیم. نگاهمان به انقلاب و نظام وسیله ای است نه هدف و غایت القصوا. خب اکنون با مسئولی که انقلاب را برای نان میخواهد چه باید کرد؟ آیا سکوت در برابر او جایز است؟ آیا موضع انفعال در شرایطی که عده ای با ناکارامدی ، فساد و ظلم خویش آرمان های انقلاب را می بلعند صحیح است؟ شاید مهمترین اقدام مهجور مانده بازگشت به اندیشه های عدالتخواهانه شهید بهشتی و امثالهم باشد. فردی که در عین حال که خودش مسئولی در جامعه اسلامی بود اما مردم را مدام به پویایی ، حرکت ، فعالیت و نقد و مطالبه گری دعوت میکرد و میگفت هیچ بنای اجتماعی از آن بنا شوم تر نیست که انسان یا انسان هایی در جامعه هرکار خواستند بکنند بدون آنکه بشود بر آنها خرده گرفت یا از آنها بازخواست کرد. البته که در این وانفسایی که آثار عدل اجتماعی و اقتصادی و اخلاقی در حد مطلوب همه ما نیست نق زدن و غر زدن به اینکه خون دادیم تا به عدالت برسیم پس کو عدالت و این چه جمهوری اسلامی شد فقط از انسان های ضعیف و منفعل بر می آید. باید با اندیشه ای بازتر و همکاری بیشتر و آماده کردن بیشتر خود این راه سنگلاخ پرنشیب و فراز انقلاب را با قاطعیت هرچه بیشتر بپیماییم....
والسلام
یک عمر تو زخم های ما را بستی
هر روز کشیدی به سر ما دستی
شعبان که به نیمه میرسد مهدی جان
ما تازه به یادمان می آید هستی
میلاد با سر سعادت امام زمان (عج) مبارک باد
بیا به خانهٔ دل‌ها که در فراق تو دل را / نمانده است قراری چگونه بی تو بمانم
یکی از ویژگی‌هایی که در کتاب زرتشت برای عصر ظهور گفته شده، هم‌فکر و هم‌کردار و هم‌گفتار شدن مردم جهان است. این ویژگی با شعار سه‌گانۀ گفتار نیک، پندار نیک و کردار نیک در این دین هماهنگی دارد؛ یعنی پس از ظهور، همگی مردم جهان در گفتار و پندار و رفتار، یک‌دست خواهند شد.
زمانی را تصور کنید که همۀ اطرافیانتان در گفتارِ خود، کلامِ «خیر» بگویند، اعمال صالح انجام دهند و در اخلاق و رفتارشان خوش‌برخورد باشند. به قول آن شعر معروف که می‌گوید: «تردید نکن، تصورش هم زیباست.»
از تصور که بگذریم به یک توضیح مختصر می‌رسیم:
هنگامی که «گشتاسب» کیفیت ظهور «سوشیانس» و چگونگی ادارۀ جهان را از «جاماسب» می‌پرسد، او پاسخ میدهد: «سوشیانس، نجات‌دهندۀ بزرگ جهان، دین را به جهان رواج دهد، فقر و تنگدستی را ریشه‌کن سازد، ایزدان را از دست اهریمن نجات دهد، مردم جهان را هم‌فکر، هم‌گفتار و هم‌کردار گرداند.» *۱
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْکَلِمِ
سلام بر مهدی امّت‌ها و جمع‌کنندهٔ سخن‌ها
1. جاماسب نامه، ص ۱۲۱و۱۲۲.
- جهان در عصر ظهور 3 -
روایات مختلفی در مورد لزوم رجوع به فُقها در شرایط غیبت ذکر شده است که یکی از معتبرترینِ آنها، روایت عمربن‌حنظله است. امام صادق در بخشی از این روایت، خطاب به عمربن‌حنظله فرموده‌اند: «...دقت کنید و کسی را که روایات [و علوم ما] را دارا است و نظر در حلال و حرام ما دارد [اهل فهم و استدلال است] و احکام اسلامی را می‌داند، او را داور قرار دهید؛ چراکه من او را حاکم قرار دادم...»*۱
در این روایت، امام، فقیهی را که دارای شرایطِ ذکر شده باشد؛ نه تنها به‌عنوان داور در امور قضایی، بلکه به‌عنوان حاکم معرفی می‌کنند. قطعاً حاکم کسی است که تمامی شئون حکومتی را دارا است. پس می‌شود به این نتیجه رسید که طبق کلام اهل بیت، مسلمانان در دوران غیبت وظیفه دارند به فقهایی که شرایط کامل را داشته باشند، مراجعه کنند و باید این افراد را به عنوان حاکم در امور قرار بدهند.*۲
1. وسائل‌الشیعه، ج۱۸، ص۹۹
2. کتابع‌البیع، امام‌خمینی، ج۲، ص۴۸۰
- مهدویت و ولایت فقیه 3 -
در عصر کنونی، دشمنان بشریت که منجی موعود را برای حیات و قدرت استکباری خود خطرناک می‌دانند، در تلاش‌اند افکار و عقاید انحرافی خود را در جامعهٔ جهانی ترویج داده و انحرافات فرهنگی ایجاد کنند. به همین دلیل لازم است که با حقیقت منجی موعود و حکومت عدل او در عصر ظهور بیشتر آشنا شویم.
واژهٔ آخرالزمان در معنای لغوی خود شامل عصر ظهور نیز می‌شود. اگرچه زمان ظهور نیز بخشی از آخرالزمان است اما کاربرد این تعبیر بیشتر مربوط به عصر رسالت پیامبر اسلام تا قبل از ظهور است.
در سلسله پست های جهان در عصر ظهور ابتدا عصر ظهور را از دیدگاه ادیان الهی و غیر الهی و سپس براساس قرآن و روایات اهل سنت بررسی خواهیم کرد و در مرحلهٔ بعد به موضوع مهم و اساسی چگونگی حکومت‌داری حضرت و مسائل اجتماعی در عصر ظهور می‌پردازیم.
- جهان در عصر ظهور 1 -
آنچه در زمین از گذشته تا کنون روی داده و در آینده روی خواهد داد، همچون زنجیره‌ای به‌هم متصل است که بر حکمت خدا متکی است و حساب و کتاب دارد؛
هر جزء، نقشی دارد که باید به آن عمل کند. هیچ قومی رها شده در میان طوفان نیست به همین دلیل بر دوش ایرانیان نیز ماموریتی گذاشته شده که باید برای اجرای آن آماده شوند و منتظر رسیدن روز موعود باشند.
در سلسله پست های نقش ایرانیان در ظهور ابتدا نگاهی به سرزمین‌های نشان‌شده در واقعهٔ ظهور میکنیم، در ادامه به بیان ویژگی‌های ممتاز ایرانیان (با جستجو در تاریخ و روایات) می‌پردازیم و نقش آنان در زمینه‌سازی ظهور، همراهی و وصل شدن آنها به منجی عالم را بررسی میکنیم. در نهایت وضع موجود ایران اسلامی و اینکه اکنون کجای نقشهٔ ظهور ایستاده‌ایم را بیان میکنیم تا ببینیم به عنوان یک ایرانیِ مسلمان چه وظایفی داریم و چه کارهایی می‌توانیم انجام دهیم؟
- نقش ایرانیان در ظهور 1 -
تابه‌حال به گذشته فکر کرده‌اید؟ به یاد دارید که وضعیت تکنولوژی، مثلاً گوشی‌های موبایل و سیستم‌های کامپیوتری، چطور بود؟ حالا آن شرایط را با اوضاع فعلی مقایسه کنید و ببینید در چه زمینه‌هایی پیشرفت داشته‌ایم؟ سؤال اینجاست که بشر با وجود این همه پیشرفت در زمینه‌های مختلف، چقدر توانسته به سمت انسانی بهتر شدن حرکت کند؟
چیزی که مشخص است این است که قطعاً بشر با وجود پیشرفت علمی، نتوانسته به سمت اهداف والای انسانی حرکت کند. سؤال اینجاست که آیا ما در طول مسیر تاریخ، هیچ راهنمایی نداشته‌ایم؟ قطعاً جواب این سؤال منفی است.
حقیقت این است که خداوند، پیامبران و ائمه را به‌عنوان راهنما در مسیر زندگی انسان‌ها قرار داده است و اگر مردم به آنها رجوع می‌کردند، مسیر هدایت انسان‌ها قطعاً طور دیگری رقم می‌خورد.
اما غفلت و جهل ما باعث شد که تک‌به‌تک آنها مظلوم واقع شوند، برای همین خداوند آخرین ذخیرۀ الهی را در پس پردۀ غیبت قرار داد و شرط آمدن و حضورش در میان مردم را رسیدن آنها به لیاقت و شایستگی قرار داد.
آنچه در سلسله پست های مهدویت و ولایت فقیه به آن خواهیم پرداخت، شناخت وظیفۀ خودمان، در دوران غیبت است. تا بدانیم اکنون که از فیض امام معصوم محروم هستیم، چه کسی می‌تواند وظیفۀ هدایت و رهبری مردم را بر عهده داشته باشد؟ پس برای رسیدن به پاسخ این سؤال و سؤالات مهم دیگر، حتماً در این سلسله‌پیام‌ها همراه ما باشید.
- مهدویت و ولایت فقیه 1 -
امروزه شبهه شناسی و راهکارهای مقابله با آن به مسأله‌ای مهم و اساسی برای حفاظت از آموزه‌های دینی به خصوص مباحث مهدویت تبدیل شده است.
به همین دلیل و برای حفاظت از آموزه‌های مهدوی، باید ابتدا شبهات را شناخت و سپس به راه‌های مقابله با آنها پرداخت. شبهه را از این جهت «شبهه» نام‌گذاری کرده‌اند که به حق شباهت دارد. گاهی اوقات شبهه آن‌قدر زیرکانه است که حتی فکرش را هم نمی‌کنی که نه تنها شبیه حق است بلکه به این باور می‌رسی که عین حق است.
شبهه لزوماً توسط دشمنان طرح نمی‌شود؛ بلکه گاهی شبهات، سوالات پاسخ داده نشدهٔ نسل جوان است و حتی گاهی وقت‌ها در ذهن پرسشگرِ خودِ ما شکل می‌گیرد.
ما در سلسله پست شبهه شناسی ابتدا به تعریف انواع شبهه می‌پردازیم، سپس با طرح شبهات مهدویت که غالباً موضوعی و پُرتکرار هستند، به آنها پاسخ میدهیم. مراقب باشید با شبهاتی که مطرح می‌شود، گول نخورید!
- شبهه شناسی 1 -
با نگاهی گذرا در فهرست مناسبت ها و ایام این ماه روزهای درخشانی را در تاریخ اهل بیت (علیهم السلام) خواهیم یافت: عید غدیر و روز اکمال دین با اعلام آشکارا و علنی ولایت امیرالمومنین علی(علیه السلام)، روز مباهله؛ روزی که پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم)، امام علی(علیه السلام) را جان خویش خواند، روز خاتم بخشی امیرالمۆمنین در مسجد در حال رکوع که ولی شما مومنان خدا و رسول است و کسی که در حال رکوع زکات می دهد. روز ازدواج امیرالمومنین (علیه السلام) با حضرت زهرا (سلام الله علیها) روزی که پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم) به فرمان الهی نور را با نور تزویج کرد.
دیگر از ایام مبارک این ماه شریف روز عزل ابوبکر از تبلیغ سوره ی برائت است که جبرئیل به پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم) از جانب خداوند متعال پیغام فرستاد که «یا رسول الله ادای این امر باید به دست شما یا به دست مردی که از شماست انجام شود.» و مردی از رسول خدا (صلی الله علیه واله وسلم) جز امیرالمۆمنین علی (علیه السلام) نبود! روز مبارک دیگر در این ماه روز سدّ الابواب است. روزی که در آن به امر الهی پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم) همه ی درهای منازل اصحاب به مسجد را بستند به جز در خانه ی امیرالمومنین (علیه السلام) که خداوند، خود امام علی(علیه السلام) را ساکن مسجد قرار داد. ذی الحجه ماهی است که در آن پس از قتل عثمان در سال 35 هـ ق، مردم با امیرالموالمنین(علیه السلام) بیعت کردند و خلافت ظاهری امیرالمومنین(علیه السلام) و حکومت عادلانه حضرت آغاز شد.
ذی الحجه ماه نزول سوره ی هل اتی در شأن امیرالمومنین (علیه السلام) و حضرت زهرا (سلام الله علیها) و حسنین (علیهماالسلام) است. بعد از سه روز روزه و اعطای افطاری به مسکین و یتیم و اسیر بود که خداوند این سوره را در شأن اهل بیت(علیهم السلام) نازل کرد و ایشان را از طعامی بهشتی بهره مند گردانید. در این ماه بود که اولین نماز جمعه ی امیرالمومنین (علیه السلام) به پا شد و حضرت علی (علیه السلام) از حکومت عدل خویش برای مردم گفتند.
با این همه مناسبت در این ماه عزیز و شریف باید گفت این ماه، ماه امیرالمومنین (علیه السلم) است. ماهی متعلّق به او و خاندان طاهرش که روزهای آن یادآور روزهایی است که ولایت امیرالمومنین (علیه السلام) به مردم به صورت مۆکّد مورد تصریح قرار می گرفت!
منبع : سایت تبیان
ذی الحجه یعنی ماهی که در آن حج انجام می شود و حاجیان برای اعمال حج رهسپار کعبه ی عشق در سرزمین مکّه می شوند. بر هر مسلمان مستطیعی واجب است که در طول عمر خود یک بار حج را به جای آورد و اگر کوتاهی نماید بر اساس روایات اسلامی همچون یهودیان محشور خواهد شد! یعنی حج گزاردن نشانه ی مسلمانی است و کسی که واجب الحج بوده است و از آن غفلت نماید شرط مسلمانی را از خود سلب نموده است! حال که حج این قدر اهمیت دارد معلوم می شود که این ماه مخصوص حج گزاردن نیز ماهی واجب التعظیم است.
این ماه از ماه های حرام الهی است که در آن مسلمانان در صلح و آرامش برای عبادت خالصانه در میقات حج گرد هم می آیند و ندای وحدت و همدلی سر می دهند. حج موسمی مبارک است که تطهیر قلوب را فراهم می آورد. نقل است در اعمال این ماه که برای شریک شدن در ثواب اعمال حاجیان هر شب نمازی دو رکعتی مابین نماز مغرب و عشاء گزارده شود تا مبادا کسی از فیض این ماه محروم بماند. حاجیان در سرزمین مکّه و سایر مسلمانان در مصّلاهای نمازشان! همگی بهره‌مند از حج و ماه ذوالحجة باشند. امّا چه رمزی است در مناسبت های دیگر این ماه با حج ابراهیمی ذی الحجه؟!
منبع : سایت تبیان
همه ی ماه ها، از آن خداست و همه روزها یوم الله است. ماه ذی الحجة ماهی است که حوادث تلخ و شیرینی در آن ثبت شده اند. روزهای ماندگاری از شیرین ترین روزهای تاریخ اهل بیت(علیهم‌السلام) تا وقایعی جانسوز در خاندان عترت پیامبر اعظم (علیهم السلام) همگی در کنار هم جمع شده اند.
دو عید بزرگ یعنی عید قربان و عید غدیر زینت بخش این ماه هستند و در کنار آن ها، ولادت امام هادی(علیه السلام)، روز مباهله، روز ازدواج امیرالمومنین (علیه السلام) و حضرت زهرا(سلام الله علیه)، روز خاتم بخشی امیرالمۆمنین (علیه السلام)، روز نزول سوره ی هل اتی، روز بخشیدن فدک به حضرت زهرا (سلام الله علیها) و روز سدالابواب به مسجد پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) جز در منزل علی و زهرا (سلام الله علیهما) ایام سرور شیعیان در این ماه است که به حق باید این ماه را ماه اهل بیت (علیهم السلام) نامید؛ ماهی پر از روزهای ثبت شده در تاریخ شیعیان! و البته شهادت امام باقر (علیه السلام) و حضرت مسلم بن عقیل و هانی بن عروة در کوفه نیز در این ماه بوده اند که ایام حزن شیعیان اند.
درخشان ترین روز ذی الحجة به ویژه برای توبه کنندگان به درگاه الهی جز «عرفه» نخواهد بود؛ روز إنابه و توبه؛ روز بازگشت به سوی خدای مهربان که فرمودند اگر کسی در ماه رمضان آمرزیده نشد آخرین امیدش روز عرفه خواهد بود.
منبع : سایت تبیان
تردیدی نیست اضطرابی که پس از رحلت امام رضا (ع) در میان شیعیان آن حضرت به‌وجود آمد، موجب شد برخی از آنها به دنبال عبدالله بن موسی برادر امام رضا (ع) بروند ولی از آنجا که حاضر نبودند بدون دلیل، امامت کسی را بپذیرند جمعی از آنها پیش وی مسائلی مطرح کردند و هنگامی که او را از جواب مسائل خود ناتوان دیدند، وی را ترک کردند.
عده دیگری نیز به واقفیه که بر امام کاظم (ع) توقف کرده بودند پیوستند. علّت این هر دو گرایش -به نظر نوبختی- همین بود که آنها بلوغ را یکی از شرایط امامت می‌دانسته‌اند.
با تمام این احوال اکثریت شیعیان به امامت امام جواد (ع) گردن نهادند. گرچه در میان آنان کسانی بودند که مسئله سن را به رخ خود امام جواد (ع) کشیدند و آن حضرت در جواب، اشاره به جانشینی سلیمان از داود (ع) کرده و فرمود: حضرت سلیمان هنگامی که هنوز کودکی بیش نبود و گو سفندان را به چرا می‌برد حضرت داود او را جانشین خود کرد در حالی که عبّاد و علمای بنی‌اسرائیل، این عمل او را انکار می‌کردند.
به نوشته نوبختی مستندِ قائلین به امامت ابوجعفر (ع) مسئله یحیی بن زکریا و نبوت عیسی (ع) در دوران شیر خوارگی و داستان یوسف و علم حضرت سلیمان بود که نشان می‌داد علم در حجج الله که هنوز به سن بلوغ نرسیده‌اند بدون آموزش و یادگیری و به طور لدنّی، می‌تواند وجود داشته باشد.
شیعیان امامی از یک سو امامت را از وجهه الهی آن می‌نگریستند از این رو کمی سن امام هرگز نمی‌توانست در عقیده آنها خللی وارد آورد و از سوی دیگر آنچه اهمیت داشت بروز این وجهه الهی در علم و دانش امامان بوده است. در واقع امامان، پاسخگوی تمامی سؤالات شیعیان بودند. از این رو آنان در مورد کلیه امامان این اصل را رعایت کرده و آنان را در مقابل انواع سؤالات قرار می‌دادند و تنها موقعی که احساس می‌کردند آنان به‌خوبی از عهده پاسخ به این سؤالات برمی‌آیند (با وجود نص به امامتشان) از طرف شیعیان به عنوان امام معصوم شناخته می‌شدند.
منبع : سایت تبیان - سایت پرسمان
با توجه به سن کم امام جواد (ع) این آزمایش از طرف شیعیان در مورد آن حضرت ضرورت بیشتری پیدا میکرد، بر این اساس در مواقع و فرصت‌های مختلف، این آزمایش را درباره آن حضرت به عمل آورده و پس از آن اکثریت قریب به اتفاق آنان ـ جز افراد نادری ـ با اطمینان خاطر، امامت او را پذیرفتند.
یکی از مسائلی که در مباحث کلامی مربوط به امامت، جایگاه ویژه‌ای یافت این بود که آیا ممکن است کسی پیش از بلوغ به مقام امامت برسد؟ این مسئله از آن هنگام که امام جواد (ع) در سال 203 به امامت رسیدبه صورت جدّی‌تری در محافل علمی ـ کلامی مطرح می‌شد تا بعدها در سال 220 در رابطه با امامت امام هادی علیه‌السلام و پس از آن حضرت مهدی (عج) حدّت آن به اوج خود رسید.
در سال 203 که امام رضا علیه‌السلام به شهادت رسید، شیعیان آن حضرت به علت اینکه تنها فرزند وی (امام جواد) بیش از هشت یا 9 سال نداشت در نگرانی و اضطراب عمیقی فرورفتند، به نوشته برخی از مورخان: در این جریان شیعیان به حیرت افتاده و میان آنان اختلاف پدید آمد، شیعیان دیگر شهرها نیز متحیر شدند. به همین جهت گروهی از آنان در منزل عبدالرحمان بن حجّاج گرد آمده و ضجّه و ناله سر دادند.
این مشکل برای شیعیان که مهمترین رکن ایمان را اطاعت از امام معصوم دانسته و در مسائل و مشکلات فقهی و دینی خود به وی رجوع می‌کردند از اهمیت زیادی برخوردار بوده و نمی‌توانست همچنان لا ینحل بماند. البته برای شیعیان مسلّم بود که امام رضا (ع) فرزند خود امام جواد (ع) را به جانشینی خود برگزیده ولی مشکل ناشی از خردسالی آن حضرت، آنان را وا می‌داشت تا برای اطمینان خاطر به کاوش و جست‌وجوی بیشتری در این مورد بپردازند.
در میان نصوصی که در رابطه با جانشینی امام جواد (ع) از حضرت رضا (ع) برجای مانده خاطر نشان شده:
امام رضا (ع) فرزند خردسالش امام جواد را به جانشینی خود تعیین فرموده و با اینکه هنوز فرصت زیادی برای این کار وجود داشته به جانشینی او اصرار داشته است تا آنجا که در برابر اشاره برخی از اصحاب به سن اندک امام جواد (ع) با اشاره به نبوت حضرت عیسی (ع) در دوران شیر خوارگی فرمودند: سن عیسی هنگامی که نبوّت به وی اعطا شد کمتر از سن فرزند من بوده است.
منبع : سایت تبیان - سایت پرسمان
امام رضا(ع) در تصمیم گیری‌ها معقول، منطقی و منطبق بر عقلانیت بود
شما در حال حاضر وقتی به تاریخ مراجعه می‌کنید فراوان نوشته که مجلس گفت وگو از سوی دستگاه عباسی شکل داده می‌شد ولو گاه به قصد این باشد که دانش حضرت را بسنجند و حضرت به یک معنا در مقابل پرسش‌ها کم بیاورند، شاید هم به این قصد برخی از مجالس شکل گرفته باشد ولی به هر قصد که این مجالس شکل گرفته باشد، حضرت توانستند از آن مجالس بهره‌های لازم را بردارند و این کم بهره و سود نبود که ولایتعهدی را در اختیار حضرت قرار داد لذا به گمانم اگر کسی برخی چالش‌ها و ابهام‌ها یا سوالاتی که درباره علل پذیرش ولایتعهدی گاهی به ذهن خطور میکند را کنار بهره‌ها و سودهایی که حضرت به نفع جریان دینی و اسلامی از این منصب پیشنهادی بردند، قرار دهد؛ اگر انصاف به خرج دهد، این بهره‌ها و سودها انقدر زیاد است که انسان می‌تواند این رفتار امام رضا(ع) را معقول، منطقی و منطبق بر عقلانیت بداند. اشاره کردید که امام رضا(ع) با عملکرد خود به امام گفت وگو مشهور یافت و از این طریق به بخشی از اهداف خود رسیدند. شواهد تاریخی نشان میدهد که امام با مخالفان خود نیز به گفت وگو می‌پرداختند و سوالات آنها را پاسخ می‌دادند، در این پرسش و پاسخ یا گفت وگو، امام رضا(ع) چه چارچوب و اصول اخلاقی را رعایت می‌کردند؟ واقعیت این است که گفت وگو نیازمند به اخلاق است، یعنی هر مواجهه دو سویه‌ای گفت وگو نیست ما باید حواسمان به این نکته باشد. این چنین نیست که دو نفر هرگونه مواجه حضوری با هم داشتند ما بتوانیم اسم آن را گفت وگو بگذاریم، گفت وگو یک آداب و اخلاق و اهدافی دارد اگر اینها مورد توجه در گفت وگو قرار نگیرد، شما صرف این مواجهاتی که شکل می‌گیرد را نباید گفت وگو نام بگذارید، گاهی به غلط یک چیزهایی اتفاق می‌افتد و ما گمان میکنیم که نام آنها را می‌توانیم گفت وگو بگذاریم، در حالی که اینطور نیست.
منبع : سایت حوزه نت
امامت درس رسمی حوزه شود
اراکی با اشاره به نقش ما در این زمینه گفت: مسئله ولایت باید تبیین شود؛ در حوزه باید بحث ولایت و امامت به عنوان درس رسمی و اساسی در مقاطع مختلف مطرح شود؛ ابتدا باید در خود حوزه این کار را جا بیندازیم؛ اینکه امام علی درب خیبر را کند خودشان فرمودند که این قدرت الهی بود و نه جسمانی؛ پیامبر فرمود برو و این کار را بکن و او چشم گفت و درب کنده شد؛ آن هم دری که ۲۲ انسان قوی باید آن را تکان می دادند.
وی با اشاره به وعده خدا برای تشکیل حکومت حق تاکید کرد: اگر اطاعت باشد وعده خدا هم قطعی است؛ در قرآن دو وعده به بشر داده شده یکی دنیوی و دیگری اخروی که اخروی همان بهشت است و وعده دیگر دنیوی است و آن فتح و پیروزی برای صادقین است و مقدمه این فتح، اطاعت از خدا و پیامبر و امام داست.
اراکی با بیان اینکه فتح و انتظار هم دو نوع است بیان کرد: اهل کفر و نفاق منتطر پایان کار خود و خفت و خواری هستند و مومنان نیز در انتظار ظهور و تشکیل حکومت الهی هستند لذا تحکیم و تبیین حکومت حضرت ولی عصر(عج) مقدمه ظهور است و جامعه بشری باید این نظریه را بپذیرد از این رو تبیین این نظریه نیازمند حمایت رسانه ای و نظریه پردازی و علمی و نظامی و سیاسی و. . . است.
اراکی تاکید کرد: آماده سازی جامعه فکری مهمترین مقدمه برای ظهور است ولی هنوز در جامعه فکری تشیع هم این نظریه به درستی تبیین نشده گرچه بعد از انقلاب پیشرفت های زیادی در این زمینه داشته ایم.
حاکمیت بالفعل ائمه(ع) در همه ادوار
اراکی با بیان اینکه«لولا الحجة لساخت الارض بأهلها»بیان کرد: ائمه(ع) در طول تاریخ به صورت بالفعل حاکمیت داشته اند ولو اینکه آنان را خانه نشین کرده باشند؛ امام زمان هم امروز حاکم بالفعل است؛ ما انسان و جامعه و حاکمیت رها نداریم ولو اینکه این حاکمیت در ظاهر باشد و یا علی الظاهر در غیبت باشد؛ این تصور که ائمه در دوره هایی دست به سیاست نزده اند تصور باطلی است و اینکه اکثریت به حاکمیت آنان تن نداده اند به معنای نداشتن حاکمیت نبوده است.
دبیر کل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی اظهار کرد: غیبت، غیبت امامت نیست؛ غیبت امامت در فرهنگ دینی و شیعی نداریم و محال است امامت، غایب باشد یعنی محال است حکومت بالفعل جاری نباشد؛ امام زمان حاکم بالفعل است در هر دایره ای که این تمکن وجود داشته باشد اعمال حاکمیت می کند.
دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی با بیان اینکه این همه دشمن با نیروی نظامی و اقتصادی و. . . به دنبال سرکوب تشیع بوده و هستند ادامه داد: امروز با همه ابزارهای سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و. . . گرفته به جنگ با شیعه آمده اند ولی چگونه است که این درخت همانند شجره طیبه دائما در حال گسترش است؛ همان طور که قرآن فرمود: «أَلَمْ تَرَ کیفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کلِمَةً طَیبَةً کشَجَرَةٍ طَیبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ؛ آیا ندیدی خدا چگونه مثل زده سخنی پاک که مانند درختی پاک است که ریشه اش استوار و شاخه اش در آسمان است (ابراهیم/۲۴).
وی تاکید کرد: مگر می شود گقت امام خمینی(ره) بدون حمایت امام زمان توانستند مردم را برای دفاع از دین و بیرون راندن طاغوت بسیج کنند، جنگ تحمیلی را هدایت و رهبری کنند و به این تصمیم گیری های به موقع برسند؛ مگر می شود گفت مقام معظم رهبری در پیچ و خم های حساس با اقتدار نظام را اداره و در برابر چالش ها این کشور را هدایت و رهبری کرده است و از حمایت امام زمان برخوردار نبوده است؛ آیا بدون نصر ولی عصر این مسائل ممکن است؟ البته معنای نصر این نیست که امام به در خانه کسی برود و بگوید من امام هستم و این کار را بکن و این کار را نکن بلکه این نصر به اذن الهی و به صورت مخفی است.
دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی با اشاره به حمله داعش به عراق و تصرف بخش اعظمی از کربلا افزود: از آیت الله سیستانی نقل شده که وقتی داعش بیشتر شهرهای حرمین را گرفتند؛ وی دست به دعا برداشت و از امام زمان(عج) درخواست کرد که از ما کاری ساخته نیست و به دنبال آن ایشان فتوای جهاد دفاعی را صادر کرد و میلیون ها نفر اجابت کردند و این کار عظیم رخ داد؛ این کار به لحاظ مادی، خارق العاده بود و طبق موازین عادی قابل تفسیر نیست ولی اگر عنایت امام نبود این گونه با اقبال مردم مواجه نمی شد و عراق به دست داعش می افتاد.
وی تاکید کرد: امام زمان(عج) همین امروز هم حاکمیت خود را اعمال می کند که بستگی به پذیرش ما دارد؛ یکی از مهم ترین چالش های حکومت مهدوی این است که ما عقیده به حاکمیت بالفعل امام را برای مردم تبیین معقول و محسوس نکنیم؛ جایگاه مالکیت خدا که در سوره ناس بیان شده در فرهنگ امروز جامعه ما کجاست؟ امام به عنوان خلیفه خدا ظهور خواهد کرد و جامعه بشری باید تسلیم آن شود و از قرائن روایی استفاده می شود که قطعا جامعه بشری به این عقلانیت خواهد رسید که تن به حاکمیت الهی بدهد.
به گزارش ایکنا، ایت الله محسن اراکی، دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی امروز ۲۹ فروردین ماه، در مراسم افتتاحیه همایش بین المللی دکترین مهدویت در سالن قدس مجتمع اموزش عالی امام خمینی(ره) در قم با بیان اینکه بزرگ ترین حادثه اینده جهان قبل از قیامت، حادثه بزرگ ظهور دولت مهدوی است گفت:
این حادثه بزرگ دگرگونی همه جانبه در جامعه بشر به وجود خواهد اورد؛ اگر تعبیر کنیم که تمدن کنونی انسان را وارونه کرده که تعبیر درست و قابل اثبات منطقی هم هست لذا بزرگ‌ترین چالش دولت مهدوی این تمدن وارونه ساز انسان هاست.
وی با بیان اینکه تمدن کنونی بشر، او را به سمت انحطاط اخلاقی و اجتماعی و سیاسی سوق داده است، افزود: بنابراین کسانی که دغدغه مهدوی دارند باید در عرصه فکری و اندیشه ای به نقد جدی این تمدن وارونه بپردازند و این تمدن را برای بشریت تبیین و اسیب های ان را بر زندگی مردم کنونی بیان کنند؛ زیرا این تمدن روابط بشر را به روابطی خصمانه تبدیل کرده است.
جایگزینی رابطه خصمانه به جای محبت امیز
دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی با بیان اینکه تمدن غرب رابطه میان انسان و طبیعت، انسان با انسان و رابطه انسان با خدا را خصمانه و ستیزه گرانه کرده است، اظهارکرد: این موارد از مهمترین تفاوت های تمدن اسلامی با تمدن غرب است؛ البته این حرف ما، شعار نیست بلکه محسوس و مشهود است و نشانه ان برای همه قابل مشاهده است.
اراکی با بیان اینکه گاهی برخی افراد از تعبیر (خشم طبیعت) استفاده می کنند که برگرفته از تمدن غربی است، افزود: در تمدن غربی، رابطه طبیعت و انسان بهم ریخته و وقتی حادثه ای رخ دهد ان را خشم طبیعت می دانند در حالی که در تمدن اسلامی رابطه میان انسان و طبیعت و انسان با انسان رابطه ای هماهنگ است؛ همان طور که قران کریم فرمود: (هو الذی جعل لکم الارض ذلولا فامشوا فی مناکبها وکلوا من رزقه والیه النشور؛ اوست کسی که زمین را برای شما رام گردانید پس در فراخنای ان رهسپار شوید و از روزی [خدا] بخورید و رستاخیز به سوی اوست (۱۵))(ملک/۱۵).
دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی با بیان اینکه ستیز انسان ها با انسان های دیگر همچنین با طبیعت محصول تمدن غرب است، بیان کرد: بشر به ستیز با نظام حاکم بر جهان پرداخته است؛ خداوند جهان را منظم و در خدمت انسان تقدیم کرده و به او فرموده(والی مدین اخاهم شعیبا قال یا قوم اعبدوا الله ما لکم من اله غیره قد جاءتکم بینه من ربکم فاوفوا الکیل والمیزان ولا تبخسوا الناس اشیاءهم ولا تفسدوا فی الارض بعد اصلاحها ذلکم خیر لکم ان کنتم مومنین؛ و به سوی [مردم] مدین برادرشان شعیب را [فرستادیم] گفت ای قوم من خدا را بپرستید که برای شما هیچ معبودی جز او نیست در حقیقت شما را از جانب پروردگارتان برهانی روشن امده است پس پیمانه و ترازو را تمام نهید و اموال مردم را کم مدهید و در زمین پس از اصلاح ان فساد مکنید این [رهنمودها] اگر مومنید برای شما بهتر است (اعراف/ ۸۵).
دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی با بیان اینکه پس اصل حاکم بر جهان نظام صالح و هماهنگی است ولی بشر این نظام را بر هم ریخته و فساد ایجاد کرده است اظهار کرد: بزرگ‌ترین رکن ستیزجویانه این فساد که نماد بارز ان در تمدن غرب است، پشت پا زدن به نظام ولایتی است؛ در حالی که اساسی ترین مسیله تمدنی معاصر ما حاکمیت ولایت امام زمان است.
وی با بیان اینکه چرا غرب چشم خود را بر حضور خداوند می بندد و او را از حاکمیت عزل می کند؟ افزود: اساس تمدن غربی دوری خدا از حاکمیت جهان است و اگر نظریه امامت و ولایت و حاکمیت خدا وارد زندگی بشر شود ان وقت خواهیم دید که چه اتفاقی در عالم می افتد.
در این میان هستند روایاتی که مکان خاصی را برای زندگی و اقامت حضرت بقیه الله الاعظم(عج) ذکر نکرده و به آمد و شد ایشان در بین مردم به صورت ناشناس اشاره دارند؛ «چگونه این مردم، این موضوع را انکار می کنند که خداوند با حجتش همان گونه رفتار می کند که با یوسف رفتار کرد؟ همچنین چگونه انکار می کنند که صاحب مظلوم شما همان که از حقش محروم شده و صاحب این امر [حکومت] است در میان ایشان رفت و آمد می کند، در بازارهایشان راه می رود و بر فرش های آنها قدم می نهد، ولی او را نمی شناسند، تا زمانی که خداوند به او اجازه دهد که خودش را معرفی کند، چنان که به یوسف اجازه داد، آن زمان که برادرانش از او پرسیدند: «آیا تو یوسف هستی؟» پاسخ دهد که «آری، من یوسف هستم».5
بنابر آنچه بیان شد احتمال های متعددی برای محل اقامت و زندگی امام زمان(عج) وجود دارد که به دلیل بودن ایشان در پس پرده غیبت جز خدای متعال کسی از آن اطلاع ندارد، و با ظهور و تشکیل دولت کریمه ایشان است که محل حکومت و سکونت ایشان مشخص شده و کنجکاوی هایی همچون دانستن محل سکونت حضرت(ع) نیز زنگ می بازد لذا می توانیم با اصلاح رفتار خود زمینه ظهور آن مصلح نجات بخش را فراهم کنیم.
منبع: خبرگزاری شبستان
5-ر.ک: کتاب الغیبت (نعمانی)، ص 315؛ بحارالأنوار، ج 52، ص 306، ح 80؛ ص 307، ح 81.
برگرفته از دانشنامه امام مهدی(عج)
علاوه بر این، حضرت مهدی(عج) در توقیعی شریف به شیخ مفید چنین فرموده اند: «ما براساس آنچه خدای تعالی برای ما و شیعیان مؤمن مان مصلحت دیده، تا زمانی که دولت دنیا از آن فاسقان است، در سرزمین های دوردستی که از جایگاه ستمگران دور است، سکنا گزیده ایم، ولی از آنچه بر شما می گذرد، آگاهیم و هیچ یک از اخبار شما بر ما پوشیده نمی ماند».2
البته در برخی از روایات به مکان های مشخص به عنوان اقامتگاه حضرت مهدی(عج) در عصر غیبت اشاره شده، مدینه النبی(ص) ازجمله این مکان ها است که در برخی از روایات به عنوان محل زندگی امام مهدی(عج) از آن یاد شده است، چنان امام باقر(ع) در روایتی فرمودند: «صاحب این امر ناگزیر از کناره گیری است و او در [زمان] کناره گیری خود ناگزیر از [داشتن] نیرو و توانی است. او با وجود آن سی نفر هیچ هراسی ندارد. چه خوب جایگاهی است [مدینه] طیبه.»3
علاوه بر این، هستند روایاتی که «کوه رضوی» را اقامتگاه حضرت حجت(عج) می دانند؛ عبدالاعلی مولی آل سام می گوید: به همراه ابی عبدالله [امام صادق](ع) [از مدینه] خارج شدیم، زمانی که به روحاء [در اطراف مدینه] رسیدیم، آن حضرت(ع) دقایقی نگاهش را به کوهی که در آن منطقه بود، دوخت و آنگاه فرمود: «این کوه را می بینی؟ این کوه «رضوی» نام دارد و از کوه های فارس است. چون ما را دوست داشت، خداوند آن را به سوی ما منتقل کرد. در آن، همه درخت های میوه دار وجود دارد و در دو مرحله پناهگاهی خوب برای خائف [امام زمان] است. آگاه باش که برای صاحب این امر دو غیبت است که یکی از آنها کوتاه و دیگری بلند است».4
منبع : خبرگزاری شبستان
2- الاحتجاج، ج 2، ص 599؛ بحارالأنوار، ج 53، ص 176.
3-الکافی، ج 1، ص 340؛ کتاب الغیبت (شیخ طوسی)، ص 102؛ بحارالأنوار، ج 52، ص 153، ح 6.
4- الکافی، ج 1، ص 328، ح 2؛ کتاب الغیبت (شیخ طوسی)، ص 139؛ بحارالأنوار، ج 51، ص 161، ح 11.
برگرفته از دانشنامه امام مهدی(عج)
روایات اهل بیت علیهم اسلام اقوال مختلفی را برای سکونتگاه امام مهدی(عج) در عصر غیبت معرفی کرده اند، برخی به مکان های دوردست اشاره دارند و برخی دیگر از شهرها و مکان های خاص یاد کرده اند.
غیبت امام عصر(عج) و عدم علم نسبت به کیفیت و محل زندگی آن حضرت(عج) همواره محل سوالات بسیار بوده است؛ از جمله سوالاتی که در این باره وجود دارد و بسیاری علاقمند به دانستن آن هستند، محل زندگی حضرت مهدی(عج) در عصر غیبت است.
لذا دانستن اینکه آن امام غایب از نظر(عج) با آن همه لطف و محبتی که در حق ما دارد کجا زندگی می کند و اساساً ما را راه به آنجا هست یا نه؟، مورد بحث بوده و است. که در این نوشتار نیز کوشیده ایم به اجمال برخی از اقوال در این باره را مرور کنیم:
مرور بر برخی از روایات نشان می دهد که آنها مکان خاصی را برای اقامت و زندگی حضرت حجت(عج) بیان نکرده اند و اقامتگاه ایشان را کوه ها، بیابان ها و جاهایی معرفی می کنند که کسی آنها را نمی شناسد، چنان که امام عصر(عج) خود به علی بن مهزیار فرمودند: «ای پسر مهزیار! پدرم ابو محمد از من پیمان گرفت که هرگز با قومی که خداوند بر آنها خشم گرفته، آنها را لعنت کرده، برای آنها در دنیا و آخرت، بیچارگی رقم خورده و عذابی دردناک در انتظار آنان است، هم نشین نباشم و به من دستور داد که برای اقامت، کوه های سخت و سرزمین های خشک و دور دست را برگزینم».1
منبع : خبرگزاری شبستان
1-کتاب الغیبت (شیخ طوسی)، ص 161.
برگرفته از دانشنامه امام مهدی(عج)
نکته چهارم: نکته بسیار مهمی که در مباحث حدیث شناسی و درایت الحدیث، به خصوص در حوزه مهدویت باید مورد توجه قرار گیرد این است که، ما نباید به منظومه احادیث اسلامی به گونه جزیره ای نگاه کنیم؛ چرا که این رویکرد غلط موجب می شود ما از فهم دقیق معارف اسلامی محروم بمانیم، دیدن یک حدیث و رها کردن احادیث فراوان دیگر، برداشت سطحی از روایات را برای افراد به دنبال خواهد داشت، هر چند ما در احادیث امام مهدی شناسی (علیه السلام) با احادیثی مواجه می شویم که بیان گرد آوردن «امری جدید» است، ولی باید این احادیث را در کنار احادیث دیگر مشاهده کنیم، احادیثی که گویای این است که امام مهدی (علیه السلام) اقامه کننده سنت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) است و امری که ایشان اقامه می کنند در واقع همان سنت و شریعت نبوی است نه شریعتی جدید، کتابی که او معارف آن را تبیین خواهد کرد، همان کتاب قرآن موجود در جامعه اسلامی است نه کتاب جدید دیگری. [6] تنها فرقی که در امر امام مهدی وجود دارد این است که ایشان آیین نبوی را بدون هیچ تحریف و تغییری برای امت بیان می کنند.
خلاصه کلام اینکه امام مهدی (عجله الله تعالی فرجه) هیچ گاه کتاب جدیدی غیر از قرآن موجود را نخواهد آورد، ایشان هیچ گاه شریعتی غیر از شریعت ناب نبوی، که به دور از هر گونه تحریف و بدعت است را تبلیغ نخواهد کرد. در واقع امام مهدی (علیه السلام) مبلغ و مروج سنت ناب محمدی است، سنت وحیانی که بسیاری از مباحث اعتقادی، اخلاقی و اجتماعی آن در جامعه اسلامی به دست فراموشی سپرده شده است
[6]. کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص411، ح6. «جناب صدوق در کتاب خود نقل می کند: جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله و علیه وآله: الْقَائِمُ مِنْ وُلْدِی اسْمُهُ اسْمِی وَ کُنْیَتُهُ کُنْیَتِی وَ شَمَائِلُهُ شَمَائِلِی وَ سُنَّتُهُ سُنَّتِی یُقِیمُ النَّاسَ عَلَى مِلَّتِی وَ شَرِیعَتِی وَ یَدْعُوهُمْ إِلَى کِتَابِ رَبِّی؛ قائم از فرزندانم است؛ رسول خدا (صلی الله و علیه وآله) فرمود قائم از فرزندانم نامش نام من است و کنیه اش کنیه من است و شمائلش شمائل من است و روشش روش من است مردم را بر ملت و شریعت من وادارد به کتاب پروردگارم عزوجل دعوت کند.»
نکته دوم: در صدر اسلام پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) دو ثقل مهم را برای هدایت و سعادت جامعه اسلامی به یادگار گذاشت، یکی کتاب آسمانی و دیگر اهل بیت (علیهم السلام) خود، این مطلبی است که حتی علمای اهل سنت در کتب روایی خود به آن اذعان داشته و آن را در کتب خود ثبت و ضبط کرده اند.[4]، این در حالی است که بعد از رحلت پیامبر گرامی اسلام عده ای از صحابه به بهانه «کافی بودن کتاب آسمانی» جامعه اسلامی را از برکات وجودی خاندان عصمت و طهارت محروم کردند.[5]
نکته سوم: با کنار گذاشتن مرجعیت دینی اهل بیت (علیهم السلام) جامعه اسلامی از بسیاری از معارف و آموزه های اسلامی محروم ماند، به طوری که پس از قرن ها برخی از آنها به این باور رسیده اند که آن معارف جز دین نبوده و به تبع لزومی برای پیروی و انجام آن معارف در دین نیست، با این کار نه تنها معارف اصیل اسلامی به دست فراموشی سپرده شد، بلکه بدعت هایی در این آیین شکل گرفت.
ما نباید به منظومه احادیث اسلامی به گونه جزیره ای نگاه کنیم؛ چرا که این رویکرد غلط موجب می شود ما از فهم دقیق معارف اسلامی محروم بمانیم، دیدن یک حدیث و رها کردن احادیث فراوان دیگر، برداشت سطحی از روایات را برای افراد به دنبال خواهد داشت، هر چند ما در احادیث امام مهدی شناسی (علیه السلام) با احادیثی مواجه می شویم که بیان گرد آوردن «امری جدید» است، ولی باید این احادیث را در کنار احادیث دیگر مشاهده کنیم، احادیثی که گویای این است که امام مهدی (علیه السلام) اقامه کننده سنت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) است و امری که ایشان اقامه می کنند در واقع همان سنت و شریعت نبوی است نه شریعتی جدید، کتابی که او معارف آن را تبیین خواهد کرد، همان کتاب قرآن موجود در جامعه اسلامی است نه کتاب جدید دیگری.
[4]. نسائی، السنن الکبری، ح ۸۱۴۸.
[5]. ر.ک: ذهبی، تذکرة الحفاظ، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۹. «پس از رحلت پیامبر، خلفاء کتابت حدیث را ممنوع کردند. ابوبکر علت این منع را اختلاف راویان و به تبع آن اختلاف بین مردم اعلام کرد و تمسک به قرآن را برای شناخت حلال و حرام و دستورات دینی کافی دانست.»
