اصل واقعه ظهور چیست ؟ ( ادامه )

در ادامه اصل واقعه ظهور باید گفت :

بنی اسرائیل پس از رحلت حضرت یوسف (ع) به واسطه اعمال خود بسیار مضطر گشتند و راهی جز توبه از گناهان خویش و پناه بردن به درگاه خدا پیدا نکردند ، در آن هنگام خداوند متعال به خاطر ندبه و اشکهای دسته جمعیشان بیش از یک سوم از زمان غیبت منجی آنها ( حضرت موسی ) را بخشید.

امام صادق (ع) درباره نقش دعای حقیقی در تعجیل فرج امام زمان (عج) چنین فرمودند :
وقتی عذاب و سختی بر بنی اسرائیل طولانی شد ، 40 روز به درگاه خدا ناله و گریه کردند. خداوند متعال به موسی و هارون (ع) وحی فرمود که آنها را از دست فرعون نجات دهند ؛ درحالی که از 400 سال عذاب ، 170 سال باقیمانده بود و خداوند به واسطه دعای بنی اسرائیل ، از آن 170 سال صرف نظر کرد. 

سپس فرمودند : شیعیان ما هم ، اگر مانند بنی اسرائیل به درگاه خدا دعا کنند ، خداوند فرج ما را نزدیک خواهد فرمود ؛ اما اگر چنین نکنند ، این سختی به نهایت زمان معین خود خواهد رسید. ( بحار الانوار ، ج 52 ، ص 131 )
با توجه به حدیث فوق و دیگر روایات نتیجه می گیریم که پس از توبه حقیقی و با تضرع و دعای همگانی می توانیم طومار غیبت را در هم پیچیده و ظهور شادی بخش مولایمان را سرعت بخشیم. اساسا فلسفه ی برپایی دعای ندبه نیز ایجاد شرایط دعای همگانی برای ظهور است و نباید از آن غافل شد که این غفلت و بی تفاوتی به مسئله غیبت امام زمان (عج) ، سبب تاخیر در امر فرج و غرق شدن در سختی های آخر الزمان می شود.