چه روزها که یک به یک غروب شد، نیامدی
چه بغض ها که در گلو رسوب شد، نیامدی
خلیل آتشین سخن، تبر به دوش بت شکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد، نیامدی
برای ما که خسته ایم و دلشکسته ایم ، نه
ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی!
تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام
دوباره صبح، ظهر، نه، غروب شد نیامدی...
مهدی جهاندار
- ۱ نظر
- ۱۶ اسفند ۰۱ ، ۱۶:۴۰
