یاد امام زمان را فراگیر کنید

 

یکی از توصیه هایی که آیت الله ناصری می فرمودن این بود که قبل از شروع غذا، دعای سلامتی امام زمان رو بخونیم تا به صورت که فرهنگ گسترش پیدا بکنه و یاد امام زمان فراگیر بشه...

 

هشتگ سلام یا مهدی

 

هشتگ سلام یا مهدی رو در توییتر چک میکردم ، دیدم یه کاربر عرب یه کلیپ از این سرود رو گذاشته و نوشته :

ایران با عفت و معنویت در کشورهامون نفوذ میکنه و غرب با گناه و فساد

میلیاردها انسان خوب

بیا به خانهٔ دل‌ها که در فراق تو دل را / نمانده است قراری چگونه بی ‌تو بمانم

یکی از ویژگی‌هایی که در کتاب زرتشت برای عصر ظهور گفته شده، هم‌فکر و هم‌کردار و هم‌گفتار شدن مردم جهان است. این ویژگی با شعار سه‌گانۀ گفتار نیک، پندار نیک و کردار نیک در این دین هماهنگی دارد؛ یعنی پس از ظهور، همگی مردم جهان در گفتار و پندار و رفتار، یک‌دست خواهند شد.

زمانی را تصور کنید که همۀ اطرافیانتان در گفتارِ خود، کلامِ «خیر» بگویند، اعمال صالح انجام دهند و در اخلاق و رفتارشان خوش‌برخورد باشند. به قول آن شعر معروف که می‌گوید: «تردید نکن، تصورش هم زیباست.»

از تصور که بگذریم به یک توضیح مختصر می‌رسیم:
هنگامی که «گشتاسب» کیفیت ظهور «سوشیانس» و چگونگی ادارۀ جهان را از «جاماسب» می‌پرسد، او پاسخ می‌دهد: «سوشیانس، نجات‌دهندۀ بزرگ جهان، دین را به جهان رواج دهد، فقر و تنگدستی را ریشه‌کن سازد، ایزدان را از دست اهریمن نجات دهد، مردم جهان را هم‌فکر، هم‌گفتار و هم‌کردار گرداند.» *۱

السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْکَلِمِ
سلام بر مهدی امّت‌ها و جمع‌کنندهٔ سخن‌ها

1. جاماسب ‌نامه، ص ۱۲۱و۱۲۲.

 

- جهان در عصر ظهور 3 -

روی ما حساب کردند

در زمان امامان معصوم، ایرانیان با عناوینی مانند «فَرْس»، «اَعاجِم»، «مَوالِی» و «قوم‌ سلمان» شناخته می‌شدند. در روایات‌ نیز از ایرانی‌ها با القابی مانند «اهل خراسان»، «اهل قم»، «اهل طالقان» و دیگر شهرهای مشهور آن زمان یاد شده است

پیامبر اسلام و ائمه، بخصوص حضرت علی در موقعیت‌های مختلف از ایران و ایرانیان تعریف کرده و همواره سعی می‌کردند با رعایت عدالت در برخورد با آنها، ذهنیت نژادپرستانه و برتری‌جویی اعراب بر ایرانیان را از بین ببرند

حضرت محمد در حدیثی در این خصوص فرمودند: «اعتماد من به [برخی] ایرانیان بیشتر از [برخی] از شما [اعراب] است»*۱ پیامبر اسلام همچنین ایرانیان را خوشبخت‌ترین ملت غیرعرب به واسطه اسلام دانسته است*۲ مهربانی و لطف اهل‌بیت چراغ محبت آنها را در دل ایرانی‌ها روشن کرد

امروزه مردم ایران به اینکه شیع اهل بیت هستند افتخار میکنند و پرچم اسلام به برکت همین محبت و علاقه در این سرزمین برافراشته شده تا روزی که به‌دست حضرت بقیه‌الله برسد. ان‌شاءالله

1. ذکر اخبار اصفهان حافظ ابونعیم، ص۱۲
2. کنزالاعمال، ج۲، ص۹۰

 

- نقش ایرانیان در ظهور 3 - 

می‌خوای سؤال بپرسی یا مرض داری؟

شبهات را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد:
شبهات کلامی (خبری)
شبهات عملی
در این پیام، شبهات کلامی را توضیح می‌دهیم.

به طرح سؤال یا خبری که هدفش فتنه‌سازی و منحرف‌کردن باورها باشد، شبههٔ کلامی می‌گویند. به‌طور معمول برخی سؤالات با هدف القای شبهه و برخی دیگر به قصد دانستن حقیقت پرسیده می‌شوند.

از نمونه شبهاتی که در پوشش خبر پرسیده می‌شود، می‌توان به سخن فرعون بعد از شکست ساحران در برابر موسی اشاره کرد: «آیا پیش از آن که من اجازه‌ بدهم به او پیوستید؟ قطعاً او بزرگ و رئیس شما است که به شما سِحر آموخته‏ است.»*

فرعون با بیان این شبهه که موسی، بزرگِ ساحران است، قصد داشت از طرفی عظمت معجزۀ او را در دیدِ مردم، کوچک نشان داده و آن‌ را صرفاً سِحر و جادویی معرفی کند که از ساحری بزرگ سر زده‌ است و از سوی دیگر ایمان آوردن ساحران را توجیه کند و تسلیم شدن آن‌ها را نه به‌خاطر ایمان به معجزۀ موسی بلکه ایمان شاگردان به کار استاد خود، معرفی کند.

*سورهٔ طه، آیه ‌۷۱

 

- شبهه شناسی 3 -

ظهور تیرتنگر

بررسی کتاب‌های مقدس ادیانِ غیر الهی نشان می‌دهد که در این کتاب‌ها به عصری اشاره شده است که در آن پادشاهی عادل بر جهان حکمرانی می‌کند و در حکومت او پاکی و صفای قلب در جامعه برقرار می‌شود.

در کتاب «باسک» چنین آمده است: «دنیا تمام می‌شود و پادشاه عادلی در آخرالزمان پیشوای ملائکه و پریان و آدمیان می‌شود؛ حق و راستی با اوست و آنچه در دریاها، زمین‌ها و کوه‌ها پنهان باشد، همه را به‌دست می‌آورد و از آن‌چه در آسمان و زمین باشد، خبر می‌دهد و از او بزرگتر، کسی به دنیا نیاید.»*۱

در کتاب مقدس جین‌ها آمده است: «به هنگامی که فساد و تباهی جهان را پُر کند، شخص کاملی که او را "تیرتنگر" (نویددهنده) گویند، ظهور کرده، تباهی را از بین می‌بَرَد و پاکی و صافی را از نو برقرار می‎سازد.»*۲

1. محمد امینی گلستانی، سیمای جهان در عصر امام‌زمان، ج ۱، ص ۳۸
2. اوپانیشار، مقدمه، ص ۵۴

 

- جهان در عصر ظهور 2 -

سرزمین نشان‌شده

شاید این موضوع ذهن شما را هم درگیر کرده باشد که چرا هر وقت اخباری از خاورمیانه به گوشمان می‌رسد از درگیری و ناآرامی حکایت دارد یا اینکه چرا در این منطقه اتفاق‌های زیادی رخ می‌دهد؟

با مطالعه در حوزهٔ واقعهٔ ظهور متوجه می‌شویم که باوجود مواجهۀ کل جهان در امر ظهور، ۵ منطقه به‌طور مستقیم در این امر درگیر می‌شوند و نقش مثبت یا منفی در آن دارند. این ۵ منطقه عبارتند از: شامات (شامل سوریه، اردن، لبنان و فلسطین کنونی)، عراق، حجاز، یمن و ایران؛ این مناطق بخش بزرگی از خاورمیانه را تشکیل می‌دهند؛ حال دلیل اهمیت روزافزون این مناطق را بهتر متوجه می‌شویم. اما مأموریتی که برعهدۀ ایرانی‌ها گذاشته شده ‌است چیست؟

طبق روایات، ایرانی‌ها در جریان ظهور در دو مرحله نقش بسزایی دارند: ابتدا زمینه‌سازی برای ظهور و سپس همراهی و اتصال آن‌ها به دولت امام زمان

باید از خودمان بپرسیم که واقعاً چقدر برای یاری آن خورشید فروزان آماده شده‌ایم؟ آیا وقت آن نرسیده است که قدمی برداریم تا در روز وعده‌داده‌شده، سرافکنده و شرمنده نباشیم؟*۱

 

1. اسماعیل شفیعی‌سروستانی، دانشستان سرزمین‌های درگیر در واقعۀ شریف ظهور، ج ۱

 

- نقش ایرانیان در ظهور 2 - 

راه چاره

شاید اولین سؤالی که پس از غیبت امام مهدی برای هرکس پیش آمد، این باشد که چطور می‌توانیم در شرایط غیبت درحالی‌که از داشتن امام محروم هستیم به سعادت برسیم؟ آیا خدا ما را در این شرایط رها کرده و فکری برای آیندۀ انسان‌ها نکرده است؟

 

مشخص است قطعاً خدایی که انسان را از روز اول تنها نگذاشته، اکنون نیز او را بی‌سرپرست نمی‌گذارد بلکه در همین شرایط نیز برنامه‌ای برای انسان تنظیم کرده و این برنامه را از راه‌های مختلفی که یکی از آن‌ها، کلام خود اهل‌بیت است به مردم معرفی کرده است.

زمانی که اسحاق بن یعقوب در نامه‌ای خطاب به امام زمان از راهکاری برای حل سؤال‌های پیش آمده (در دوران غیبت) پرسید، امام در پاسخ فرمودند: «وَ اَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةِ فَارْجِعُوا فِیهَا اِلَى رُوَاةِ حَدِیثِنَا؛ فَاِنَّهُمْ حُجَّتِى عَلَیکُمْ وَ اَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیهِمْ...؛ اما در رویداد‌ها به راویان احادیث ما رجوع کنید. همانا ایشان حجت من بر شما هستند و من حجت خداوند بر ایشانم...»*۱

امام در این روایت فرموده‌اند به راویان حدیث مراجعه کنید اما مشخص است که فقط راوی حدیث بودن ملاک نیست بلکه مقصود راویانی هستند که اهل فقاهت باشند زیرا کسی که صرفاً راوی حدیث بوده و شناختی از فقاهت در دین ندارد، قطعاً قابلیت اینکه مردم به او مراجعه کنند را نخواهد داشت.*۲

1. شیخ صدوق، کمال‌الدین و تمام‌النعمة، ج ۱، ص ۴۸۴
2. شرح چهل حدیث
 

- مهدویت و ولایت فقیه 2 -

خاکستری، سیاه است یا سفید؟

حق و باطل تا وقتی مشخص است و تشخیص آن آسان که تشابه و دست‌کاری در کار نباشد اما امان از وقتی که باطل، خودش را شبیه حق می‌کند.

و اما حق. حق را باید از باطل جدا کرد. پس لازم است بدانیم: شبهه در لغت به معنای مشابهت و پوشیدگی است و چیزی که حق و باطل در آن معلوم و مشخص نیست را شبهه می‌نامند.*۱ به عبارت دیگر، شبهه، خود را شبیه به حق نشان می‌دهد و راه شناخت حق از باطل را دشوار کرده و افراد را دچار شک و تردید می‌کند.*۲

شبهه در اصطلاح، طرح اِشکال، پرسش یا ابهامی است که در شناخت حق از باطل در برداشت‌ها، تحلیل‌ها، تصمیمات و رفتارهای مرتبط با سعادت فرد یا جامعه، منشأ خطا و اشتباه می‌شود. حال با مشخص شدن تعریف شبهه می‌توانیم درک بهتری از این موضوع داشته باشیم.

1. محمد معین، فرهنگ فارسی
2. عبدالمجید معادی‌خواه، فرهنگ آفتاب، ج ۷۱

 

- شبهه شناسی 2 -

ظرافت بین حق و باطل

 

امروزه شبهه شناسی و راهکارهای مقابله با آن به مسأله‌ای مهم و اساسی برای حفاظت از آموزه‌های دینی به‌ خصوص مباحث مهدویت تبدیل شده است.

به همین دلیل و برای حفاظت از آموزه‌های مهدوی، باید ابتدا شبهات را شناخت و سپس به راه‌های مقابله با آن‌ها پرداخت. شبهه را از این جهت «شبهه» نام‌گذاری کرده‌اند که به حق شباهت دارد. گاهی اوقات شبهه آن‌قدر زیرکانه است که حتی فکرش را هم نمی‌کنی که نه تنها شبیه حق است بلکه به این باور می‌رسی که عین حق است.

شبهه لزوماً توسط دشمنان طرح نمی‌شود؛ بلکه گاهی شبهات، سوالات پاسخ داده نشدهٔ نسل جوان است و حتی گاهی وقت‌ها در ذهن پرسشگرِ خودِ ما شکل می‌گیرد.

ما در سلسله پست شبهه شناسی ابتدا به تعریف انواع شبهه می‌پردازیم، سپس با طرح شبهات مهدویت که غالباً موضوعی و پُرتکرار هستند، به آن‌ها پاسخ می‌دهیم. مراقب باشید با شبهاتی که مطرح می‌شود، گول نخورید!

 

- شبهه شناسی 1 -

سبک سیاسی امام رضا (ع) - بخش پنجم

 

امام رضا(ع) در تصمیم گیری‌ها معقول، منطقی و منطبق بر عقلانیت بود

 

شما در حال حاضر وقتی به تاریخ مراجعه می‌کنید فراوان نوشته که مجلس گفت وگو از سوی دستگاه عباسی شکل داده می‌شد ولو گاه به قصد این باشد که دانش حضرت را بسنجند و حضرت به یک معنا در مقابل پرسش‌ها کم بیاورند، شاید هم به این قصد برخی از مجالس شکل گرفته باشد ولی به هر قصد که این مجالس شکل گرفته باشد، حضرت توانستند از آن مجالس بهره‌های لازم را بردارند و این کم بهره و سود نبود که ولایتعهدی را در اختیار حضرت قرار داد لذا به گمانم اگر کسی برخی چالش‌ها و ابهام‌ها یا سوالاتی که درباره علل پذیرش ولایتعهدی گاهی به ذهن خطور می‌کند را کنار بهره‌ها و سودهایی که حضرت به نفع جریان دینی و اسلامی از این منصب پیشنهادی بردند، قرار دهد؛ اگر انصاف به خرج دهد، این بهره‌ها و سودها انقدر زیاد است که انسان می‌تواند این رفتار امام رضا(ع) را معقول، منطقی و منطبق بر عقلانیت بداند. اشاره کردید که امام رضا(ع) با عملکرد خود به امام گفت وگو مشهور یافت و از این طریق به بخشی از اهداف خود رسیدند. شواهد تاریخی نشان می‌دهد که امام با مخالفان خود نیز به گفت وگو می‌پرداختند و سوالات آنها را پاسخ می‌دادند، در این پرسش و پاسخ یا گفت وگو، امام رضا(ع) چه چارچوب و اصول اخلاقی را رعایت می‌کردند؟ واقعیت این است که گفت وگو نیازمند به اخلاق است، یعنی هر مواجهه دو سویه‌ای گفت وگو نیست ما باید حواسمان به این نکته باشد. این چنین نیست که دو نفر هرگونه مواجه حضوری با هم داشتند ما بتوانیم اسم آن را گفت وگو بگذاریم، گفت وگو یک آداب و اخلاق و اهدافی دارد اگر اینها مورد توجه در گفت وگو قرار نگیرد، شما صرف این مواجهاتی که شکل می‌گیرد را نباید گفت وگو نام بگذارید، گاهی به غلط یک چیزهایی اتفاق می‌افتد و ما گمان می‌کنیم که نام آنها را می‌توانیم گفت وگو بگذاریم، در حالی که اینطور نیست.

 

منبع : سایت حوزه نت 

امام زمان امروز هم حاکم بالفعل است ( بخش دوم )

 

حاکمیت بالفعل ائمه(ع) در همه ادوار

اراکی با بیان اینکه«لولا الحجة لساخت الارض بأهلها»بیان کرد: ائمه(ع) در طول تاریخ به صورت بالفعل حاکمیت داشته اند ولو اینکه آنان را خانه نشین کرده باشند؛ امام زمان هم امروز حاکم بالفعل است؛ ما انسان و جامعه و حاکمیت رها نداریم ولو اینکه این حاکمیت در ظاهر باشد و یا علی الظاهر در غیبت باشد؛ این تصور که ائمه در دوره هایی دست به سیاست نزده اند تصور باطلی است و اینکه اکثریت به حاکمیت آنان تن نداده اند به معنای نداشتن حاکمیت نبوده است.

دبیر کل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی اظهار کرد: غیبت، غیبت امامت نیست؛ غیبت امامت در فرهنگ دینی و شیعی نداریم و محال است امامت، غایب باشد یعنی محال است حکومت بالفعل جاری نباشد؛ امام زمان حاکم بالفعل است در هر دایره ای که این تمکن وجود داشته باشد اعمال حاکمیت می کند.

دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی با بیان اینکه این همه دشمن با نیروی نظامی و اقتصادی و. . . به دنبال سرکوب تشیع بوده و هستند ادامه داد: امروز با همه ابزارهای سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و. . . گرفته به جنگ با شیعه آمده اند ولی چگونه است که این درخت همانند شجره طیبه دائما در حال گسترش است؛ همان طور که قرآن فرمود: «أَلَمْ تَرَ کیفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کلِمَةً طَیبَةً کشَجَرَةٍ طَیبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ؛ آیا ندیدی خدا چگونه مثل زده سخنی پاک که مانند درختی پاک است که ریشه اش استوار و شاخه اش در آسمان است (ابراهیم/۲۴).

وی تاکید کرد: مگر می شود گقت امام خمینی(ره) بدون حمایت امام زمان توانستند مردم را برای دفاع از دین و بیرون راندن طاغوت بسیج کنند، جنگ تحمیلی را هدایت و رهبری کنند و به این تصمیم گیری های به موقع برسند؛ مگر می شود گفت مقام معظم رهبری در پیچ و خم های حساس با اقتدار نظام را اداره و در برابر چالش ها این کشور را هدایت و رهبری کرده است و از حمایت امام زمان برخوردار نبوده است؛ آیا بدون نصر ولی عصر این مسائل ممکن است؟ البته معنای نصر این نیست که امام به در خانه کسی برود و بگوید من امام هستم و این کار را بکن و این کار را نکن بلکه این نصر به اذن الهی و به صورت مخفی است.

دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی با اشاره به حمله داعش به عراق و تصرف بخش اعظمی از کربلا افزود: از آیت الله سیستانی نقل شده که وقتی داعش بیشتر شهرهای حرمین را گرفتند؛ وی دست به دعا برداشت و از امام زمان(عج) درخواست کرد که از ما کاری ساخته نیست و به دنبال آن ایشان فتوای جهاد دفاعی را صادر کرد و میلیون ها نفر اجابت کردند و این کار عظیم رخ داد؛ این کار به لحاظ مادی، خارق العاده بود و طبق موازین عادی قابل تفسیر نیست ولی اگر عنایت امام نبود این گونه با اقبال مردم مواجه نمی شد و عراق به دست داعش می افتاد.

وی تاکید کرد: امام زمان(عج) همین امروز هم حاکمیت خود را اعمال می کند که بستگی به پذیرش ما دارد؛ یکی از مهم ترین چالش های حکومت مهدوی این است که ما عقیده به حاکمیت بالفعل امام را برای مردم تبیین معقول و محسوس نکنیم؛ جایگاه مالکیت خدا که در سوره ناس بیان شده در فرهنگ امروز جامعه ما کجاست؟ امام به عنوان خلیفه خدا ظهور خواهد کرد و جامعه بشری باید تسلیم آن شود و از قرائن روایی استفاده می شود که قطعا جامعه بشری به این عقلانیت خواهد رسید که تن به حاکمیت الهی بدهد.

 

منبع : سایت حوزه نت

امام زمان امروز هم حاکم بالفعل است ( بخش اول )

 

به گزارش ایکنا، ایت الله محسن اراکی، دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی امروز ۲۹ فروردین ماه، در مراسم افتتاحیه همایش بین المللی دکترین مهدویت در سالن قدس مجتمع اموزش عالی امام خمینی(ره) در قم با بیان اینکه بزرگ ترین حادثه اینده جهان قبل از قیامت، حادثه بزرگ ظهور دولت مهدوی است گفت:

این حادثه بزرگ دگرگونی همه جانبه در جامعه بشر به وجود خواهد اورد؛ اگر تعبیر کنیم که تمدن کنونی انسان را وارونه کرده که تعبیر درست و قابل اثبات منطقی هم هست لذا بزرگ‌ترین چالش دولت مهدوی این تمدن وارونه ساز انسان هاست.

وی با بیان اینکه تمدن کنونی بشر، او را به سمت انحطاط اخلاقی و اجتماعی و سیاسی سوق داده است، افزود: بنابراین کسانی که دغدغه مهدوی دارند باید در عرصه فکری و اندیشه ای به نقد جدی این تمدن وارونه بپردازند و این تمدن را برای بشریت تبیین و اسیب های ان را بر زندگی مردم کنونی بیان کنند؛ زیرا این تمدن روابط بشر را به روابطی خصمانه تبدیل کرده است.

جایگزینی رابطه خصمانه به جای محبت امیز

دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی با بیان اینکه تمدن غرب رابطه میان انسان و طبیعت، انسان با انسان و رابطه انسان با خدا را خصمانه و ستیزه گرانه کرده است، اظهارکرد: این موارد از مهم‌ترین تفاوت های تمدن اسلامی با تمدن غرب است؛ البته این حرف ما، شعار نیست بلکه محسوس و مشهود است و نشانه ان برای همه قابل مشاهده است.

اراکی با بیان اینکه گاهی برخی افراد از تعبیر (خشم طبیعت) استفاده می کنند که برگرفته از تمدن غربی است، افزود: در تمدن غربی، رابطه طبیعت و انسان بهم ریخته و وقتی حادثه ای رخ دهد ان را خشم طبیعت می دانند در حالی که در تمدن اسلامی رابطه میان انسان و طبیعت و انسان با انسان رابطه ای هماهنگ است؛ همان طور که قران کریم فرمود: (هو الذی جعل لکم الارض ذلولا فامشوا فی مناکبها وکلوا من رزقه والیه النشور؛ اوست کسی که زمین را برای شما رام گردانید پس در فراخنای ان رهسپار شوید و از روزی [خدا] بخورید و رستاخیز به سوی اوست (۱۵))(ملک/۱۵).

دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی با بیان اینکه ستیز انسان ها با انسان های دیگر همچنین با طبیعت محصول تمدن غرب است، بیان کرد: بشر به ستیز با نظام حاکم بر جهان پرداخته است؛ خداوند جهان را منظم و در خدمت انسان تقدیم کرده و به او فرموده(والی مدین اخاهم شعیبا قال یا قوم اعبدوا الله ما لکم من اله غیره قد جاءتکم بینه من ربکم فاوفوا الکیل والمیزان ولا تبخسوا الناس اشیاءهم ولا تفسدوا فی الارض بعد اصلاحها ذلکم خیر لکم ان کنتم مومنین؛ و به سوی [مردم] مدین برادرشان شعیب را [فرستادیم] گفت ای قوم من خدا را بپرستید که برای شما هیچ معبودی جز او نیست در حقیقت شما را از جانب پروردگارتان برهانی روشن امده است پس پیمانه و ترازو را تمام نهید و اموال مردم را کم مدهید و در زمین پس از اصلاح ان فساد مکنید این [رهنمودها] اگر مومنید برای شما بهتر است (اعراف/ ۸۵).

دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی با بیان اینکه پس اصل حاکم بر جهان نظام صالح و هماهنگی است ولی بشر این نظام را بر هم ریخته و فساد ایجاد کرده است اظهار کرد: بزرگ‌ترین رکن ستیزجویانه این فساد که نماد بارز ان در تمدن غرب است، پشت پا زدن به نظام ولایتی است؛ در حالی که اساسی ترین مسیله تمدنی معاصر ما حاکمیت ولایت امام زمان است.

وی با بیان اینکه چرا غرب چشم خود را بر حضور خداوند می بندد و او را از حاکمیت عزل می کند؟ افزود: اساس تمدن غربی دوری خدا از حاکمیت جهان است و اگر نظریه امامت و ولایت و حاکمیت خدا وارد زندگی بشر شود ان وقت خواهیم دید که چه اتفاقی در عالم می افتد.

 

منبع : سایت حوزه نت

محل سکونت امام عصر (ع) در زمان غیبت ( بخش اول )

 

روایات اهل بیت علیهم اسلام اقوال مختلفی را برای سکونتگاه امام مهدی(عج) در عصر غیبت معرفی کرده اند، برخی به مکان های دوردست اشاره دارند و برخی دیگر از شهرها و مکان های خاص یاد کرده اند.

---

غیبت امام عصر(عج) و عدم علم نسبت به کیفیت و محل زندگی آن حضرت(عج) همواره محل سوالات بسیار بوده است؛ از جمله سوالاتی که در این باره وجود دارد و بسیاری علاقمند به دانستن آن هستند، محل زندگی حضرت مهدی(عج) در عصر غیبت است.

لذا دانستن اینکه آن امام غایب از نظر(عج) با آن همه لطف و محبتی که در حق ما دارد کجا زندگی می کند و اساساً ما را راه به آنجا هست یا نه؟، مورد بحث بوده و است. که در این نوشتار نیز کوشیده ایم به اجمال برخی از اقوال در این باره را مرور کنیم:
مرور بر برخی از روایات نشان می دهد که آنها مکان خاصی را برای اقامت و زندگی حضرت حجت(عج) بیان نکرده اند و اقامتگاه ایشان را کوه ها، بیابان ها و جاهایی معرفی می کنند که کسی آنها را نمی شناسد، چنان که امام عصر(عج) خود به علی بن مهزیار فرمودند: «ای پسر مهزیار! پدرم ابو محمد از من پیمان گرفت که هرگز با قومی که خداوند بر آنها خشم گرفته، آنها را لعنت کرده، برای آنها در دنیا و آخرت، بیچارگی رقم خورده و عذابی دردناک در انتظار آنان است، هم نشین نباشم و به من دستور داد که برای اقامت، کوه های سخت و سرزمین های خشک و دور دست را برگزینم».1

 

منبع : سایت تبیان

منبع : خبرگزاری شبستان

 

1-کتاب الغیبت (شیخ طوسی)، ص 161.

 

برگرفته از دانشنامه امام مهدی(عج)

آیا در هنگام ظهور دین جدیدی ظهور خواهد کرد ؟ ( بخش آخر )

 

نکته چهارم: نکته بسیار مهمی که در مباحث حدیث شناسی و درایت الحدیث، به خصوص در حوزه مهدویت باید مورد توجه قرار گیرد این است که، ما نباید به منظومه احادیث اسلامی به گونه جزیره ای نگاه کنیم؛ چرا که این رویکرد غلط موجب می شود ما از فهم دقیق معارف اسلامی محروم بمانیم، دیدن یک حدیث و رها کردن احادیث فراوان دیگر، برداشت سطحی از روایات را برای افراد به دنبال خواهد داشت، هر چند ما در احادیث امام مهدی شناسی (علیه السلام) با احادیثی مواجه می شویم که بیان گرد آوردن «امری جدید» است، ولی باید این احادیث را در کنار احادیث دیگر مشاهده کنیم، احادیثی که گویای این است که امام مهدی (علیه السلام) اقامه کننده سنت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) است و امری که ایشان اقامه می کنند در واقع همان سنت و شریعت نبوی است نه شریعتی جدید، کتابی که او معارف آن را تبیین خواهد کرد، همان کتاب قرآن موجود در جامعه اسلامی است نه کتاب جدید دیگری. [6] تنها فرقی که در امر امام مهدی وجود دارد این است که ایشان آیین نبوی را بدون هیچ تحریف و تغییری برای امت بیان می کنند.

سخن آخر

خلاصه کلام اینکه امام مهدی (عجله الله تعالی فرجه) هیچ گاه کتاب جدیدی غیر از قرآن موجود را نخواهد آورد، ایشان هیچ گاه شریعتی غیر از شریعت ناب نبوی، که به دور از هر گونه تحریف و بدعت است را تبلیغ نخواهد کرد. در واقع امام مهدی (علیه السلام) مبلغ و مروج سنت ناب محمدی است، سنت وحیانی که بسیاری از مباحث اعتقادی، اخلاقی و اجتماعی آن در جامعه اسلامی به دست فراموشی سپرده شده است

 

منبع : سایت تبیان

 

[6]. کمال الدین و تمام النعمة، ج‏2، ص411، ح6. «جناب صدوق در کتاب خود نقل می کند: جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله و علیه وآله: الْقَائِمُ مِنْ وُلْدِی اسْمُهُ اسْمِی وَ کُنْیَتُهُ کُنْیَتِی وَ شَمَائِلُهُ شَمَائِلِی وَ سُنَّتُهُ سُنَّتِی یُقِیمُ النَّاسَ عَلَى مِلَّتِی وَ شَرِیعَتِی وَ یَدْعُوهُمْ إِلَى کِتَابِ رَبِّی؛ قائم از فرزندانم است؛ رسول خدا (صلی الله و علیه وآله) فرمود قائم از فرزندانم نامش نام من است و کنیه ‏اش کنیه من است و شمائلش شمائل من است و روشش روش من است مردم را بر ملت و شریعت من وادارد به کتاب پروردگارم عزوجل دعوت کند.»

آیا در هنگام ظهور دین جدیدی ظهور خواهد کرد؟ ( بخش دوم )

 

 

نکته دوم: در صدر اسلام پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) دو ثقل مهم را برای هدایت و سعادت جامعه اسلامی به یادگار گذاشت، یکی کتاب آسمانی و دیگر اهل بیت (علیهم السلام) خود، این مطلبی است که حتی علمای اهل سنت در کتب روایی خود به آن اذعان داشته و آن را در کتب خود ثبت و ضبط کرده اند.[4]، این در حالی است که بعد از رحلت پیامبر گرامی اسلام عده ای از صحابه به بهانه «کافی بودن کتاب آسمانی» جامعه اسلامی را از برکات وجودی خاندان عصمت و طهارت محروم کردند.[5]

 

نکته سوم: با کنار گذاشتن مرجعیت دینی اهل بیت (علیهم السلام) جامعه اسلامی از بسیاری از معارف و آموزه های اسلامی محروم ماند، به طوری که پس از قرن ها برخی از آنها به این باور رسیده اند که آن معارف جز دین نبوده و به تبع لزومی برای پیروی و انجام آن معارف در دین نیست، با این کار نه تنها معارف اصیل اسلامی به دست فراموشی سپرده شد، بلکه بدعت هایی در این آیین شکل گرفت.

 

ما نباید به منظومه احادیث اسلامی به گونه جزیره ای نگاه کنیم؛ چرا که این رویکرد غلط موجب می شود ما از فهم دقیق معارف اسلامی محروم بمانیم، دیدن یک حدیث و رها کردن احادیث فراوان دیگر، برداشت سطحی از روایات را برای افراد به دنبال خواهد داشت، هر چند ما در احادیث امام مهدی شناسی (علیه السلام) با احادیثی مواجه می شویم که بیان گرد آوردن «امری جدید» است، ولی باید این احادیث را در کنار احادیث دیگر مشاهده کنیم، احادیثی که گویای این است که امام مهدی (علیه السلام) اقامه کننده سنت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) است و امری که ایشان اقامه می کنند در واقع همان سنت و شریعت نبوی است نه شریعتی جدید، کتابی که او معارف آن را تبیین خواهد کرد، همان کتاب قرآن موجود در جامعه اسلامی است نه کتاب جدید دیگری.

 

منبع : سایت تبیان

 

[4]. نسائی، السنن الکبری، ح ۸۱۴۸.
[5]. ر.ک: ذهبی، تذکرة الحفاظ، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۹. «پس از رحلت پیامبر،‌ خلفاء کتابت حدیث را ممنوع کردند. ابوبکر علت این منع را اختلاف راویان و به تبع آن اختلاف بین مردم اعلام کرد و تمسک به قرآن را برای شناخت حلال و حرام و دستورات دینی کافی دانست.»

آیا در هنگام ظهور دین جدیدی ظهور خواهد کرد؟ ( بخش اول )

 

با درنگ در برخی احادیث مهدویت با روایاتی مواجه می شویم که در آنها این چنین بیان شده است که هرگاه امام مهدی(عجله الله تعالی فرجه) ظهور نماید، گویی آیین و دین جدیدی خواهد آورده![1] در این نوشتار به بررسی و جواب این تفکر خواهیم پرداخت.
برای پاسخگویی به سؤال مورد نظر درنگ در نکاتی که ارائه خواهیم داد بسیار اهمیت دارد.

نکته اول:  اگر با دید محققانه و منصفانه به تاریخ صدر اسلام نگریسته شود، و در محتوا و آیین وحیانی که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) مبلغ و مروج آن بود خوب تأمل شود، اقرار خواهیم داشت، بخش مهمی از رسالت نبوی (مرجعیت دینی اهل بیت (علیهم السلام)) که به نوعی تکمیل کننده آیین آسمانی پیامبر بود،[2] در اثر زیاده خواهی عده ای خواص به دست فراموشی سپرده شد، این در حالی است که اهمیت و جایگاه ولایت امری و مرجعیت دینی اهل بیت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) از چنان اهمیتی برخوردار است که باری تعالی به پیامبر خود می فرماید: اگر در ابلاغ این امر کوتاهی کنی و حقیقت آن را برای مردم تبیین و روشن نکنی گویی رسالت خود را به اتمام نرسانده ای. «اى پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، کاملًا (به مردم) برسان! و اگر نکنى، رسالت او را انجام نداده ‏اى.» [3]

 

منبع : سایت تبیان

 

[1]. الغیبة (للنعمانی)، ص233. «...عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام یَقُومُ الْقَائِمُ بِأَمْرٍ جَدِیدٍ وَ کِتَابٍ جَدِیدٍ وَ قَضَاءٍ جَدِی؛ ..ابى بصیر که گفت: ابو جعفر (امام باقر) علیه السّلام فرمود: امام قائم که قیام کند امرى نو و کتابى نو و قضاوتى نو خواهد داشت...»
[2]. سوره مائده، آیه 3: «الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ دینِکُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتی‏ وَ رَضیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دینا»
[3]. مائده، 67.

اولویت های شتاب در مسیر ظهور (بخش دوم)

 

جامعه سازی کمّی و کیفی در اولویت شتاب به سوی ظهور

 

به نظر می رسد نزدیکی قلب های مردم جهان به حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه مهمترین رکن زمینه سازی برای ظهور است. آمادگی و رغبت عموم مردم در جهان و ارتباط معنوی و محکم امت اسلامی به شکل ویژه، مهمترین گونه آمادگی و مهیا ساختن بستر ظهور به شمار می رود؛ چیزی که در بیانات رهبر معظم انقلاب نیز مشاهده می شود که: «نزدیک‌شدن به امام زمان(عج)، نه نزدیک‌شدن مکانی است و نه نزدیک‌شدن زمانی. شما که می‌‏خواهید به ظهور امام زمان نزدیک بشوید، ظهور امام زمان(عج) یک تاریخ معیّنی ندارد که صد سال دیگر مثلاً یا پنجاه سال دیگر… ؛ از لحاظ مکان هم نیست که ما بگوییم: ما از این‏جا حرکت می‌‏کنیم به طرف مثلاً شرق یا غرب عالم یا شمال یا جنوب عالم، تا ببینیم که ولی‏عصر(عج) کجا است و به او برسیم. نزدیک‌شدن ما به امام زمان(عج) یک نزدیک‌شدن معنوی است؛ یعنی شما در هر زمانی تا پنج سال دیگر، تا ده سال دیگر، تا صد سال دیگر که بتوانید کیفیت و کمیت جامعه اسلامی را افزایش بدهید، امام زمان(عج) ظهور خواهد کرد... و هر چه بتوانید از لحاظ کمیّت و مقدار، تعداد مسلمانان مؤمن و مخلص را افزایش بدهید، باز به امام زمان و زمان ظهور ولی‌عصرعجّل الله تعالی فرجه الشریف نزدیک‌تر شدید. پس ما می‌توانیم قدم به قدم جامعه خود و زمان و تاریخ خود را به تاریخ ظهور ولی‌عصر صلواةالله‌وسلامه‌علیه نزدیک کنیم.»[3]

بر این اساس، حرکت به سوی ظهور، امری خارق العاده و غیرمنطقی نیست بلکه باید قدم به قدم جامعه را جلو برد و در مورد حرکت دادن جامعه، هرکس به اندازه خود سهم و نقشی دارد. به عبارت دیگر باید جامعه مان را بسازیم هم از نظر کیفی و هم از نظر کمی! تا جامعه ای واقعاً مهیا، برای استقبال از جهانی ایده آل داشته باشیم.

 

نویسنده: محسن رفیعی، کارشناس سطوح عالی حوزه علمیه قم

 

[3] بیانات در خطبه های نماز جمعه؛ 6/4/1359.

 

منبع : خبرگزاری شبستان

اولویت های شتاب در مسیر ظهور ( بخش اول )

 

خبرگزاری شبستان، گروه غدیر و مهدویت: نه تنها آرمان نهایی مسلمانان بلکه امید همه موعودباوران در ادیان الهی و همه مستضعفان جهان، ظهور منجی آخرالزمان است تا با تشکیل دولتی جهانی، نور و عدالت مطلق را در پهنای گیتی بپراکند و با ریشه کن کردن ظالمانِ ستم پیشه، بر همه کتاب تاریک تاریخ ظلم و تباهی خط بطلانی بکشد.

آنچه مسلم است آمادگی اجمالی همه جهان برای تحقق آن طلوع منحصر به فرد، تعیین کننده و الزامی است و در این میان، امت اسلامی نقش بی بدیلی در حرکت فزاینده به سوی ظهور دارند. با ظهور انقلاب اسلامی ایران شناخت راه های کیفی و کمّی پیش روی مسلمین برای آماده سازی هر چه سریعتر جهان اهمیت مضاعفی به خود گرفته است. درک صحیح از مفهوم نزدیکی ظهور در انتخاب راهبرد و نقشه راه مناسب در این مسیر، تأثیرگذار خواهد بود.

 

ظهور، از کدام سَمت است؟

 

واقعیت آن است که زمان دقیق ظهور حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه به هیچ وجه روشن نیست و کسانی که وقت و زمانی برای آن مشخص کنند جزء دروغگویان محسوب می شوند چنانکه امام صادق علیه السلام در این باره می فرمایند: «کَذَبَ الْوَقَّاتُونَ إِنَّا أَهْلُ بَیْتٍ لَا نُوَقِّتُ ثُمَّ قَالَ أَبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ یُخْلِفَ وَقْتَ الْمُوَقِّتِین‏؛ [1] کسانى که وقتى را تعیین کنند دروغ گفته‏‌اند ما خانواده‏‌اى هستیم که وقت تعیین نمى‏‌کنیم. سپس فرمود: خداوند به جز آنکه با وقتى که تعیین‏‌کنندگان آن را تعیین کرده‏‌اند مخالفت کند کارى نمی‌کند.»

نکته دیگر در این باره آن است که راه انتظار دولت کریمه مهدوی، همواره راه استقامت و شکیبایی بوده و با ناشکیبایی و کم طاقتی پیمودنی نیست. از این رو، بین بی‌طاقتی و استعجال از سویی و آماده سازی شرایط ظهور که موجب جلوافتادن ظهور است تفاوت ماهوی جدی وجود دارد. برخی با فهم غیر دقیق این مطلب، دائم بر طبل بی‌طاقتی می کوبند و فکر می کنند با ناشکیبایی گرهی باز می شود در حالی که از جمله حیاتی ترین ملزومات مردمان عصر انتظار، صبر مجاهدانه و فعال است نه صبر منفعلانه و ناشی از ضعف!

امام صادق علیه السلام در پاسخ به سؤالی در مورد زمان ظهور حضرت مهدی علیه السلام، تعیین وقت و عجله کردن در امر ظهور را یکجا رد کرده و ضمناً راهبرد صحیح را بیان می کنند و می فرمایند: «کَذَبَ‏ الْوَقَّاتُونَ‏ وَ هَلَکَ الْمُسْتَعْجِلُونَ وَ نَجَا الْمُسَلِّمُون؛ ‏[2] آنان که وقت تعیین می‌کنند دروغ می‌گویند، و آنان که شتاب می‌کنند هلاک شوند، و آنان که تسلیم شدند نجات خواهند یافت.» پس تکلیف همگان در مورد زمان ظهور روشن شده است.

اما هنوز یک مسأله دیگر باید تعیین تکلیف شود و آن اینکه، دقیقاً نقش امت اسلامی در جلوافتادن ظهور چیست و مشخصاً چه کارهایی می تواند قافله منتظران را شتاب دهد؟

 

[1] ابن أبی زینب، محمد بن ابراهیم، الغیبة للنعمانی - تهران، چاپ: اول، 1397ق، ص294.

[2] کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی (ط - الإسلامیة) - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق، ص368.

چگونگی تسلط امام زمان (عج) بر چند میلیارد جمعیت زمین ( بخش آخر )

 

هفت. استقبال همگانى و مردمى

ظهور امام مهدى(عج) زمانى اتفاق مى افتد که مردم در مشکلات و سختى هاى فراوان هستند و با یأس از مکاتب بشرى و حکومت هاى خود، در انتظار قیام منجى موعود(عج) به سر مى برند. به همین جهت، در برابر امام مهدى(عج)، سر تسلیم و خضوع فرود مى آورند و زمام امور خویش را به دست توانمند و کارگشاى او مى سپارند؛ بدان امید که نجات و نیک بختى بشریت را تضمین نماید. در عمل نیز چنین خواهد شد و آن حضرت(عج) ریشه فقر و ظلم، نابرابرى، فساد و... را بر خواهد کند و حکام جور را عزل خواهد نمود. از طرفى خداوند محبت و عشق حضرت را در دل مردم خواهد افکند و آنان با او بیعت کرده و در گرد او جمع خواهند شد.

در روایتى آمده است: «امت اسلامى به مهدى(عج) مهر مى ورزند و به سویش پناه مى برند؛ آن چنان که زنبورهاى عسل به سوى ملکه خود پناه مى برند، عدالت را در پهنه گیتى مى گستراند و...» [13]

 

[13].منتخب الاثر، ص 598، ح 2.

 

منبع : خبرگزاری شبستان

چگونگی تسلط امام زمان (عج) بر چند میلیارد جمعیت زمین ( بخش چهارم )

 

پنجم. تسلیم شدن مسیحیان

براساس روایات فراوان، حضرت عیسى (علیه السلام)  به هنگام قیام امام مهدى(عج) از آسمان فرود مى آید و به آن گرامى اقتدا مى کند و به امامت او نماز مى گذارد. هم چنین فرماندهى سپاه حضرت(عج) را به دست مى گیرد و در سرکوبى دشمنان به امام(عج) یارى مى رساند. پس از این واقعه، همه مسیحیان به دستور او زیر پرچم امام عصر(عج) وارد مى گردند و اسلام واقعى را مى پذیرند و از طرفداران امام عصر(عج) مى شوند. البته مى دانیم که زمامداران و ملت هاى اروپا و امریکا و بخشى از قاره آفریقا مسیحى اند و تسلیم شدن آنان، نقش بسزایى در پیروزى حضرت(عج) و بر داشته شدن موانع دارد.

امام باقر (علیه السلام)  مى فرماید: «هنگامى که ۱۰ هزار پیکارگر آگاه، گرد آن حضرت(عج) آمدند، دیگر یهودى و مسیحى یافت نمى شود، جز این که به او و قیام جهانى اش ایمان مى آورند و او را تصدیق مى کنند»[10]

روشن است که این دگرگونى عظیم، به سرعت در نظام هاى مختلف جهانى اثر عمیق خود را مى گذارد و در تسلیم شدن آنان نیز نقش خواهد داشت.

 

شش. جنگ ها و نابودى دشمنان قبل از ظهور

امام صادق (علیه السلام)  فرمود: «قبل از قیام قائم هر مرگى وجود دارد، مرگ سرخ و مرگ سفید، تا اینکه از هر هفت نفر، پنج نفر مى میرند، مرگ سرخ کشته شدن است و مرگ سفید بیمارى طاعون است»[11]

در روایت دیگرى مى فرماید: «حضرت خروج نمى کند تا این که یک ثلث از مردم کشته شوند و ثلث دیگر از دنیا بروند و ثلث دیگر باقى بمانند»[12]

بنابراین آنچه برخى روایات درباره کشتار فراوان ذکر کرده اند، مربوط به کشتارهاى است که قبل از قیام حضرت(عج) به دست ستمگران واقع مى شود از قبیل جنگ جهانى دوم، جنگ هاى خاورمیانه، جنگ هاى دجال و سفیانى، شیوع بیمارى هاى مرموز و ...

 

[10].عبدالهادى الابیارى، العرائس الواضحه، ص 209، قاهره به نقل از امام مهدى از ولادت تا ظهور، ص 696 ؛ و نیز ر.ک: نور الابصاره، ص 155 ؛ معجم احادیث امام مهدى(عج)، ج 5، ص 176.

[11].معجم الملاحم و الفتن، ج 4، ص 291.

[12].همان، ص 75

 

منبع : خبرگزاری شبستان 

چگونگی تسلط امام زمان (عج) بر چند میلیارد جمعیت زمین ( بخش سوم )

 

سه. توانمندى و فرماندهى بى نظیر امام(عج)

یکى از مهم ترین عوامل پیروزى حضرت مهدى(عج)، صلابت، شجاعت و رهبرى بى نظیر آن حضرت(عج) در جهاد با دشمنان دین حق است. آن حضرت(عج) در این مصاف سرنوشت ساز هم از توانمندى و نیروى جسمى و شخصى برخوردار است و هم در مدیریت و فرماندهى نظامى، مقتدرانه و قاطعانه برخورد مى کند.

امام رضا (علیه السلام)  در مورد ایشان مى فرماید: «قائم کسى است که وقتى ظهور مى کند، در سن پیران است، ولى به نظر جوان مى آید. اندامى قوى و تنومند دارد؛ به طورى که اگر دست را به سوى بزرگ ترین درخت دراز کند، آن را از ریشه بیرون مى آورد و اگر میان کوه ها فریاد برآورد، صخره مى شکند و از جا کنده مى شود. عصاى موسى و انگشتر سلیمان همراه او است»[7]

امیرمؤمنان على (علیه السلام)  مى فرماید: «پدرم فداى فرزند نیکوترین کنیزان که (ظالمان و کافران) را خوار و ذلیل خواهد کرد و جام زهرآگین به کامشان خواهد ریخت و با شمشیر با آنان برخورد خواهد کرد».[8]

 

چهار. یارى مؤمنان و صالحان

بسیارى از مسلمانان، از پیشتازان و پیشگامان ملت هایى هستند که به گرد آن خورشید جهان افروز حلقه مى زنند و زیر پرچم او قرار مى گیرند و به یارى مى شتابند. مهم ترین اینان 313 تن از یاران خاص و آن گاه ۱۰ هزار نیروى زبده رزمى و... است.

امام صادق (علیه السلام)  مى فرماید: «313 تن از یاران حضرت(عج) با او بیعت مى کنند، ولى حضرت(عج) در مکه مى ماند تا عدد یاران به ۱۰ هزار تن برسد، آن گاه به طرف مدینه حرکت مى کند».[9]

 

[7].کمال الدین، ج 2، ص 48 ؛ کشف الغمه، ج 3، ص 314.

[8].الغیبة نعمانى، ص 229، ح 11.

[9].منتخب الاثر، ص 684

 

منبع : خبرگزاری شبستان 

چگونگی تسلط امام زمان (عج) بر چند میلیارد جمعیت زمین ( بخش دوم )

 

دو. اصلاح سریع کارها با امدادهاى غیبى

طبق روایات خداوند، حجت خود را در قیام بزرگ و شکوهمندش یارى مى دهد و با انواع امدادهاى غیبى، پیروزى او را آسان و کارهایش را سریع اصلاح مى کند. و رسول خدا (صلی الله علیه وآله)  مى فرماید: «مهدى از ما اهل بیت است خداوند (امر) او را در یک شب اصلاح مى کند»[2]

 

موارد امدادهاى غیبى خداوند عبارت است از:

 

2.1. ایجاد ترس در دل دشمنان

حضرت مهدى(عج) یارى شده با ترس (مؤید بالرعب) است؛ یعنى خداوند چنان رعب و ترس او را در دل دشمنان مى اندازد که قدرت هر عکس العمل شدید و سفاکانه را از آنها سلب مى کند، حتى ترس از سپاهیان آن حضرت(عج)، یک ماه جلوتر از حرکت آنها بر دشمن حاکم مى شود.

امام صادق (علیه السلام) مى فرماید: «خداوند... مهدى را به سه لشکر تأیید مى کند... و رعب (یویده ثلاثه اجناد... الرعب)» [3]

 

2.2. یارى شده با فرشتگان

از جمله تأییدات و امدادهاى غیبى الهى، کمک فرستادن ملائک براى یارى امام مهدى(عج) و جهاد آنان همراه با حضرت(عج) است. در روایتى آمده است: «خداوند او را به سه هزار ملائکه یارى خواهد کرد...»، «هنگامى که قائم آل محمد(ص) ظهور نماید، خداوند او را به وسیله گروه هاى فرشتگان نشاندار، پیاپى، فرود آورده شده و مقرب (بالملائکه المسومین و المردفین و المنزلین و الکروبین) یارى خواهد کرد. جبرئیل، فرشته امین وحى، پیشاپیش آن حضرت و میکائیل سمت راست و اسرافیل سمت چپ او خواهد بود. ترس و رعب به مسافت یک ماه، پیشاپیش و سمت راست و طرف چپش حرکت خواهد کرد و فرشتگان مقرب در کنار او خواهند بود»[4]

 

2.3. یارى شده با نیروهاى طبیعى

براى حضرت قائم حتى زمین نیز مهیا و آماده مى شود (تطوى له الارض)[5] بر این اساس ممکن است خداوند به وسیله نیروهایى چون باد و دیگر نیروهاى طبیعت، حضرت مهدى(عج) را یارى رساند ؛ چنان که همه نیروهاى طبیعت (باد و صاعقه و...) مسخر حضرت سلیمان (علیه السلام)  بودند. با تسلط حضرت مهدى(عج) به نیروهاى طبیعت و تصرف در آنها با اذن الهى، پیروزى هایى نصیب ایشان خواهد شد.

در روایتى از امام صادق (علیه السلام)  آمده است: «... (وقتى) قائم ما مهدى ظهور کند، تمام مشرکان در روى زمین محو مى شوند، تا جایى که سنگ به سخن مى آید و به مؤمن مى گوید: اى مؤمن! درون من کافرى است، مرا بشکن و او را به قتل برسان»[6]

 

[2].کمال الدین، ج 1، ص 152، ح 15.

[3].الغیبة نعمانى، ص 198.

[4].همان، ص 234 ؛ بحارالانوار، ج 52، ص 348

[5].منتخب الاثر، ص 468.

[6].الغیبة نعمانى، ص 229، ح 11

 

منبع : خبرگزاری شبستان

چگونگی تسلط امام زمان (عج) بر چند میلیارد جمعیت زمین ( بخش اول )

 

خبرگزاری شبستان، گروه مهدویت و غدیر: حجت الاسلام والمسلمین «رحیم کارگر»، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در کتاب «مهدویت و دوران ظهور» می نویسد:

 

در پرسشی داریم: «چگونه امام مهدى(عج) بر دولت ها پیروز مى شود و این تعداد جمعیت جهان تسلیم او مى شوند؟ آیا چنین چیزى امکان دارد که بر چندین میلیارد انسان، تسلط یابد و در برابر این همه دشمن پیروز از میدان به درآید؟»

 

پیروزى و غلبه حضرت مهدى(عج) و تشکیل حکومت جهانى، ممکن است به طور اعجاز و خرق عادت انجام یابد و ممکن است با فراهم شدن اسباب و علل ظاهرى باشد و ممکن است به هر دو نوع واقع شود؛ چنان که پیشرفت و غلبه پیامبر اکرم(ص) و قواى اسلام بر هر دو نوع بود. بر این اساس مؤلفه ها و عوامل زیر در پیروزى سریع و قاطع آن حضرت(عج) نقش دارد:

 

یک. ناگهانى بودن قیام

حضرت مهدى(عج) زمانى ظهور مى کند که دشمن در غفلت و بى خبرى قرار دارد و با قیام ناگهانى ایشان (بغته)، غافلگیر شده و پیروزى هاى سریعى به دست خواهد آورد. در توقیع شریف حضرت(عج) آمده است: «پس همانا امر ما به طور ناگهانى خواهد بود»[1]

 

[1]. احتجاج، ج 2، ص 326.

دنیای بشری به انتظاری که ما داریم محتاج است ( بخش آخر )

می شود نقشه سیاسی دنیا را عوض کرد

مجموعه بزرگی از نخبگان که سررشته کار در دنیا در دست آنهاست، اسیر یاس و ناامیدی اند و این یاس و ناامیدی را به ملت های خود سرریز می کنند و آنها را از اینکه بتوان نقشه ظالمانه و شیطانی امروز دنیا را عوض کرد، مایوس می کنند. بدیهی است که انسان های مایوس نمی توانند هیچ حرکتی در راه اصلاح انجام دهند. آن چیزی که انسان ها را وادار به کار و حرکت می کند، نور و نیروی امید است. اعتقاد به مهدی موعود(ع) دل ها را سرشار از نور امید می کند. برای ما که معتقد به آینده حتمی ظهور مهدی موعود (ع) هستیم، این یأسی که گریبانگیر بسیاری از نخبگان دنیاست، بی معناست. ما می گوییم نخیر، می شود نقشه سیاسی دنیا را عوض کرد، می شود با ظلم و مراکز قدرت ظالمانه درگیر شد و در آینده نه فقط این معنا امکانپذیر است، بلکه حتمی است. وقتی ملتی معتقد است نقشه ظالمانه و شیطانی امروز در کل عالم قابل تغییر است، آن ملت شجاعت می یابد و احساس می کند دست تقدیر، تسلط ستمگران را برای همیشه به طور مسلم ننوشته است.(5)

 

5- بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت نیمه شعبان در مصلای تهران، 30/7/1381.

 

منبع : خبرگزاری شبستان

منبع : سایت تبیان 

فقدان «عِبَادِیَ الصَّالِحُون» برای قیام جهانی، از عوامل تاخیر در ظهور است

 

به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، در بررسی آیات مهدوی قرآن کریم و نگاه کلام الله مجید به مهدویت، انتظار و وجود مقدس امام زمان(عج) سلسله گفتگوهایی با حجت الاسلام والمسلمین «محمدرضا نصوری»، کارشناس مهدوی و معاون تبلیغ و ارتباطات مرکز تخصصی مهدویت ترتیب داده ایم که در ادامه مشروح یکی از آنها درباره آیه 105 سوره مبارکه انبیاء ارائه می شود:

 

با توجه به اینکه از آیه 105 سوره مبارکه انبیاء به یکی از آیات مهدوی قرآن کریم تعبیر می شود، چه آموزه های مهدوی‌ای در این آیه شریفه وجود دارد؟

 

خدای متعال در این آیه می فرماید: «وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ».

این آیه از زیباترین و امیدبخش ترین آیات در رابطه با مباحث مهدوی و وجود مقدس امام زمان (ع) است که حتمی بودن حکومت جهانی مهدوی را وعده می دهد.

در این آیه، موضوع اصلی مژده و ‌نویدی است که برای ظهور و حکومت صالحان با نهایت تأکید بیان شده، زیرا یکی از مهمترین حربه های دشمنان مهدویت به نوعی ایجاد شک و تردید و تزلزل اعتقادی است.

این یعنی وعده خدا این است که جهان پر از عدل و داد خواهد شد. واژه «الْأَرْضَ» به طور مطلق بیان شده و همه عالم را بر می گیرد ‌و با توجه به ‌تبیینی که از روایات داریم، تردیدی نیست که این امر توسط امام زمان (ع) محقق خواهد شد و ایشان است که جهان را پر از عدل و داد می‌کند.

 

این آیه از چه حقایق منتظرانه و مهدوی‌ای پرده برمی دارد؟

 

نکات بسیار زیبایی در این آیه وجود دارد؛ مثل اینکه همه دین ها معتقدند که نجات دهنده‌ای خواهد آمد. لذا در زیارات منسوب به امام زمان (ع) عرضه می داریم: «السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ ...» سلام بر تو ای امامی که همه امت ها منتظرت هستند، نه فقط مسلمان ها.

در روایات متعدد تصریح شده آن بندگان صالحی که وارث زمین می شوند، حضرت مهدی(عج) و یاران ایشان هستند‌.

حتی برخی تعبیر کرده اند لقب اباصالح(ع) حضرت مهدی(عج) با «یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ» ارتباط دارد و آنها که اباصالح را مقتدای «عِبَادِیَ الصَّالِحُون» می دانند باید خود صالح باشند.

برای مثال کسی که در خانه یا محل کار یا محیط زندگی اهل ظلم است، چگونه می تواند یار امام صالح باشد؟! چنانچه امام صادق (ع) فرمودند: کسی که می خواهد از یاران حضرت حجت(عج) باشد باید منتظر و از گناه دور باشد، تقوا و اخلاق پسندیده داشته باشد، در حالی که چشم به ظهور او هم باشد. این یعنی در عمل باید منتظر امام زمان(عج) باشیم.

 

آیا می توان فقدان یا کمبود یاران صالح را از عوامل تاخیر در ظهور امام عصر(عج) دانست؟

 

شاید از عوامل تاخیر در ظهور این است که «عِبَادِیَ الصَّالِحُون» مورد نظر برای یک قیام و انقلاب جهانی تأمین نشده است و یارانی مثل مقداد و مالک، هارون مکّی و اصحاب امام حسین (ع) وجود ندارند چون این یاران هستند که زمینه های ظهور را فراهم می کنند.

 

به ارث بردن زمین توسط بندگان صالح چه بایدها و الزاماتی دارد؟

 

به ارث بردن زمین و حکومت بر جهان دو شرط دارد، شرط اول بندگی خدا و شرط دوم عمل صالح. لذا باید در نوع برنامه های زندگی خودمان هم تفکرمان جهانی باشد، هم بندگی خدا را به نحو احسن به جای آوریم و نیز در انجام اعمال مان انسان هایی صالح باشیم.

این انسان های صالح هستند که می توانند زمینه های فرج امام زمان(عج) را فراهم کنند. کسانی همچون شهید حججی، شهید سردار قاسم سلیمانی، شهید صیاد شیرازی، باکری ها، زین الدین ها و ... .

 

چه ارتباطی بین جهانی نگریستن و ظهور امام عصر(عج) وجود دارد؟

 

اینکه تاکید شده درباره ظهور نگاه جهانی داشته باشید یعنی من منتظر نگویم حزب من، شهر من، همشهری من و ... باید نگاه ها و تفکرات متحول شود این نوعی آمادگی برای رسیدن به مقام صالح بودن است.

باید در گستره جهانی بندگی خودمان و عمل صالحی که انجام می دهیم را نشان بدهیم اینکه چقدر آماده هستیم تا در رکاب امام زمان(عج) آن حکومت جهانی را برپا کنیم.

اربعین در فرهنگ اسلامی ( بخش اول )

 

«اربعین» عددی آسمانی است که رمز و رازهای فراوانی در آن نهفته است. انبیا و اولیای الهی همواره سنّت اربعین را گرامی داشته و آثار بسیاری با مفهوم اربعین از خود به جا گذاشته¬اند. بااینکه واژة «اربعین» از اعداد و کمّیات است، در عرفان اسلامی، این واژه در ارتباط با کیفیات مطرح می شود و روایاتی که دربارة اربعین و اربعینیات وارد شده، بیشتر به سیر باطنی و تعالی روحی توجه دارد. نویسنده، این مقاله را با بیان جایگاه اربعین در تاریخ پیامبران گذشته آغاز کرده و از معنویت عدد چهل در ادیان آسمانی سخن گفته، سپس مقاله را در سیزده محور ادامه داده و در محور پایانی، ضمن بیان علت و شرح کوتاهی از زیارت اربعین، چند فراز از این زیارت مقدس را نقل کرده است.

نویسنده : سیدرضا تقوی دامغانی

 

در فرهنگ انبیاء(ع) «اربعین» جایگاه والا و محبوبی دارد؛ چون این واژه بسیار آشنای عرفانی، عنایات خاص سبحانی را در خود دارد و آنان که کمترین آشنایی با تاریخ انبیاء دارند، می دانند که هرگاه ظرف «اربعین» مظروف «نیایش معشوق» باشد، فضای جان را صفا و صفحه دل را جلا خواهد داد و بی جهت نیست که وارستگان بشریت و شایستگان درگاه ربوبیت را عنایتی دیگر به اربعین باشد.

 

منبع : سایت حوزه نت

نظریه ادیان درمورد مهدویت ( بخش آخر )

 

البته در کتاب مقدس یهودیان، یعنی کتاب عهد، اصطلاح ماشیح به معنای شخصی که در آینده برای نجات اسرائیل خواهد آمد نیست، بلکه منظور از آن هرکسی است که مانند شاه یا کاهن اعظم، برای تصدی منصبی عالی
با روغن مقدس در واقع تدهین شده است. این اصطلاح حتی بر کسی که خدا برای وی هدف خاصی درنظر گرفته نیز اطلاق شده است.[10] نیز در کتاب مقدس، برخی از انبیای عبرانی مانند اشعیا، میکاه، ارمیا، و زکریا بدون آن‌که از نام ماشیح یاد کنند، سخن از نجات آینده آورده‌اند که به دست رهبری آرمانی و صاحب کمالات عالی روحی و اخلاقی صورت می‌پذیرد، اما صفت منجی تنها از آنِ خداست و مسیحا، پادشاهِ سلالۀ داوود، فقط رهبر قوم آزادشده به حساب می‌آید. انبیای دیگر مانند ناحوم، صفنیا، حبقوق، ملاکی، یوئیل، و دانیال حتی سخن از چنان رهبری نیز به میان نمی‌آورند و تنها خداست که در سخن آنان عنوان منجی را داراست؛ اما از طرفی نیز می‌توان گفت تمایزی که بعدها میان نظریۀ ماشیحِ شخصی و نظریۀ عصر مسیحایی به‌وجود آمد، ریشه در خود کتاب مقدس دارد؛ زیرا در برخی از کتاب‌های انبیا، مانند عاموس، حزقیال و عوبدیا، فقط نوعی ماشیح جمعی وجود دارد؛ یعنی مفهوم پادشاهی خاندان داوود.[11]

در این‌که ماشیح، داوود است یا از نسل او، اختلاف است؛ برخی او را با داوود پادشاه یکی می‌دانند و با استناد به آیۀ «بعد از آن بنی‌اسرائیل برگشته و خداوند خدای خود و داوود پادشاه خویش را خواهند طلبید»،[12] می‌گویند: این پادشاه، ماشیح است. اگر او جزو زندگان است، اسمش داوود است و اگر جزو مردگان است (که بعداً زنده خواهد شد)، نامش داوود است.[13]
 

 

نظریه ادیان در مورد مهدویت ( بخش سوم )

 

گفتیم که ماشیح یا مسیحا در لغت به معنای «شخص روغن‌زده‌شده» است. یهودیان معتقدند که ماشیح شخصیتی از نسل داوود است که خداوند او را در آخرالزمان خواهد فرستاد تا دوره‌ای جدید را آغاز کند که در آن همۀ بشر خدای حقیقی را عبادت خواهند کرد، ریشۀ جنگ از زمین برکنده خواهد شد، و صلح به تمام معنا حاکم خواهد گشت. نظریۀ اعتقادی ماشیح، با وجود قوی‌ترین پیشینه‌ها در کتاب مقدس، در طول تاریخ یهود تحول یافته، پرداخت خورده، و تفاسیر مختلفی برای آن به میان آمده است، اما حکم صریح بنیادین آن این است که سرانجامِ رضایت‌بخشِ تاریخِ بشری در جایی بر روی همین زمین محقق خواهد شد. نظریۀ ماشیح، جنبۀ این‌جهانی آخرت‌شناسی یهود است و جهان آینده، جنبۀ آن‌جهانی آن. اعتقاد عموم بر آن است که ظهور ماشیح و فعالیت‌های او در راه بهبود وضع جهان و تأمین سعادت بشر، قسمتی از نقشۀ خداوند در آغاز آفرینش جهان بوده است:

پیش از آنکه عالم هستی به وجود آید، هفت چیز آفریده شد؛ تورات، توبه، باغ عدن (بهشت)، جهنم، اورنگ جلال الاهی، بیت همیقداش، نام ماشیح.[6]

عالمان یهودی در کتاب تلمود دربارۀ هویت و خصوصیات ماشیح چه می‌‌گویند؟

بنی‌اسرائیل در زمان تنگی به درگاه خداوند نیایش می‌کردند و او یک «داور» یا منجی را می‌فرستاد که تا چندی دشمن را پس می‌راند و بساط آرامش را بر زمین می‌گسترد. زمانی گذشت و یورش‌های اقوام بیگانه چنان پیوسته و پیاپی شد که «داوران» یا سرداران موقت از پس آن برنمی‌آمدند و این امید در دل قوم قوت گرفت که آنان تنها با تشکیل یک ملت متحد تحت رهبری یک فرمان‌روا خواهند توانست در برابر دشمنانی که آنان را همچون نگین در میان گرفته‌اند، ایستادگی کنند.[7] سموئیل نبی به درخواست بزرگان قوم گوش داد، و برای آن‌که با ارادۀ عمومی مخالفت نکند، با کراهت و به‌طور موقت، شائول (طالوت) را به پادشاهی بنی‌اسرائیل نصب کرد و او را با روغن، مسح و تقدیس نمود تا «مسیحا» باشد. با آن‌که شائول در کتاب مقدس «مسیح خدا» خوانده شده است،[8] وی از ویژگی‌های اصلی یک مسیحای واقعی برخوردار نبود. از همان آغاز، برخی بر او طعنه زده، می‌گفتند: «این شخص چگونه ما را برهاند؟»[9]

 

منبع : سایت راسخون

نظریه ادیان درمورد مهدویت ( بخش دوم )

 

 

یهودیان برخلاف برخی اقوام دیگر که دوران طلایی تاریخ خود را در گذشته‌های تاریک و بسیار دور می‌بینند، به آینده چشم دوخته‌اند و انبیای بنی‌اسرائیل بارها به «روزهای آخر» که هنوز فرا نرسیده است، به عنوان دوران اعتلای نهایی و عظمت ملی یهود اشاره کرده‌اند. امید به آیندۀ نورانی و مشحون از سعادت در دل عامۀ مردم، روز‌به‌روز نه‌تنها شدت یافت، بلکه به رؤیاهای شگفت‌انگیزی هم دامن زد.
نام منجی موعود قوم یهود «ماشیح» یا «تدهین‌شده با روغن مقدس» است که از جانب خدا مأمور آغاز این دوران تازه و پر از شگفتی است و محور آیندۀ درخشان قوم یهود است. تلمود، منبع سنت شفاهی یهود، صدها‌بار به ماشیح و مأموریت او اشاره کرده است.

 

اعتقاد به ماشیح و آمدن او چنان جایگاهی‌ در میان قوم یهود دارد که آن را نقشۀ خدا برای نجات بشر می‌دانند و معتقدند وقتی هیچ نبود، ماشیح یا مسیحا وجود داشت.[1]

مسیحاباوری در ادیان ابراهیمی به چه معناست و ماشیح چه فرقی با مسیحا دارد؟ آیا ماشیح زنده است و در غیبت به سر می‌برد؟

اصطلاح «مسیحاباوری»[2] از واژۀ «مسیحا»[3] که ترجمه‌ای از واژۀ عبری «ماشیح»[4] به معنای تدهین‌شده می‌باشد، گرفته شده است. ماشیح در اصل به پادشاهانی اطلاق می‌شد که برای بر تخت نشستن، روغن‌مالی و تدهین مقدس می‌شدند.[5] مسیحاباوری یا مسیانیزم را می‌توان با تسامح معادل موعودباوری یا منجی‌گرایی عام هم به کاربرد؛ چراکه این اصطلاح در فضای یهودیت شکل گرفته و همان‌طور که می‌دانیم، مشخصات و مؤلفه‌های موعود در ادیان مختلف متفاوت است.

 

منبع : سایت راسخون